در يك صورت و آن موردى است كه زوجه از طبقات ارث هيچ وارثى نداشته باشد مگر شوهر و امام عليه السلام كه در اين صورت شوهر او همه اموال او را به عنوان فرض و ردّ مى‌برد.

1642- ارث بردن زوج و زوجه از يكديگر با دو شرط محقق مى‌شود: 1- عقد آنها دائمى باشد نه موقّتى، 2- تا هنگام وفات يكى از طرفين، زوجه در عقد زوج باقى باشد، هرچند دخولى صورت نگرفته باشد.

1643- اگر ميّت همسران دائمى متعدّد داشته باشد، يك چهارم تركه- در صورتى كه ميت فرزند نداشته باشد- و يك هشتم آن- در صورتى كه فرزند داشته باشد به همسران دائمى او مى‌رسد و بين آنها بالسّويّة تقسيم مى‌شود، پس همسران ميّت يا يك چهارم مال يا يك هشتم آن را مى‌برند.

1644- زوج از تمامى تركه زوجه- چه منقول و چه غير منقول- ارث مى‌برد؛ اما زوجه فقط از منقولات ارث مى‌برد؛ ولى از أراضى مطلقاً سهم نمى‌برد، نه از عين آنها و نه از قيمتشان، چه أراضى زير كشت، زرع، درخت، بناء و امثال آن قرار گرفته باشند يا نه؛ و اما از قيمت مصالح ساختمانى از قبيل تير آهن، تخته، آجر و امثال آنها و همچنين از درخت، نخل و امثال آن ارث مى‌برد، و در بناء فرقى بين اقسام بناء از قبيل آسياب، حمام، دكان، و غيره نيست.

تذكر- موضوعات و فقرات بخش «ميراث» بطور كامل در جلد هشتم فقرات فقهيّه، از صفحه 7 تا 870 بيان گرديده‌اند.