1634- اگر وارث ميّت يك دختر با يكى از و الدين باشند، نصف تركه را دختر به عنوان فرض و يك ششم آن را هم، يكى از و الدين به عنوان فرض مى‌برد، و بقيّه آن، به آنها ردّ مى‌شود.

1635- اگر ورثه ميّت پدر و مادر با دختران متعدّد يا با يك پسر يا با چند پسر يا با پسر و دختر- هر دو- باشند؛ هر يك از پدر و مادر يك ششم مى‌برد و بقيّه تركه را فرزندان مى‌برند، به اين صورت كه اگر همه از يك جنس هستند بطور مساوى مى‌برند؛ و اگر مختلف هستند، هر پسر دو برابر يك دختر مى‌برد.

1636- از تركه پدر لباسى كه بر تن داشته و انگشتر و شمشير و قرآن او، حَبْوَة ناميده مى‌شود، كه مخصوص بزرگ‌ترين پسر زنده ميّت مى‌باشد، و با بودن او حَبْوَة به ديگر ورثه نمى‌رسد.

1637- اگر وارث ميّت فقط يك برادر پدر و مادرى باشد، همه تركه را به قرابت مى‌برد؛ و اگر چند برادر پدر و مادرى وارث باشند، همه تركه بالسّويّة بين آنان قسمت مى‌شود؛ و اگر برادر و خواهر پدر و مادرى با هم باشند، هر برادر دو برابر يك خواهر ارث مى‌برد، پس اگر مثلًا دو برادر و يك خواهر پدر و مادرى وارث باشند، تركه پنج قسمت مى‌شود، و به هر يك از برادران دو قسمت و به خواهر يك قسمت مى‌رسد.

1638- اگر وارث ميّت فقط يك عمو يا يك عمّه- چه پدر و مادرى و چه فقط پدرى و چه فقط مادرى باشد- همه تركه به او مى‌رسد.

1639- اگر وارث ميّت چند عمو يا چند عمّه پدر و مادرى يا پدرى باشند، تركه بطور مساوى بين آنان قسمت مى‌شود؛ و اگر عمو و عمّه هر دو باشند و همه پدر و مادرى يا همه پدرى باشند، تركه بين آنها به اين صورت قسمت مى‌شود، كه عمو دو برابر عمّه ارث مى‌برد، مثلًا اگر وارث ميّت دو عمو و يك عمّه باشند، تركه را پنج قسمت مى‌كنند و يك قسمت را به عمّه و چهار قسمت را بالسّويّة به عموها مى‌دهند.

1640- اگر وارث ميّت فقط چند عموى مادرى يا چند عمّه مادرى باشند، تركه بالسّويّة بين آنها قسمت مى‌شود، و اگر چند عمو و عمّه مادرى وارث باشند نيز تركه بالسّويّة بين آنها قسمت مى‌شود؛ ولى در فرض دوم احتياط آن است كه با هم مصالحه كنند.

1641- هيچ يك از زوج و زوجه تمامى اموال ديگرى را به علّت همسرى ارث نمى‌برند؛ مگر