1577- در نحر شتر، بايد كارد يا نيزه و امثال آن كه نوك تيز و آهنى باشند را، در گودى لبته حيوان- يعنى آن گودى كه بين آخر گردن و ابتداى سينه واقع است- فرو كنند، و تمام شرائطى كه در تذكيه به وسيله ذبح معتبر بود، در تذكيه بوسيله نحر نيز معتبر است.

1578- جائز است شتر را، هم ايستاده نحر كنند و هم نشسته، و در هر دو حال شتر را بايد رو به قبله كنند، بلكه به اين نحو نيز جائز است كه حيوان را پهلو بخوابانند بطورى كه محل نحر و جلوى بدنش بطرف قبله باشد، هرچند افضل آن است كه حيوان را در حال ايستاده نحر كنند.

1579- هر حيوانى كه ذبح يا نحر آن ممكن نيست يا بخاطر چموشى و وحشى بودن و يا بخاطر اينكه در جائى نظير چاه يا مكانى تنگ واقع شده و انسان دسترسى به محل ذبح يا نحرش ندارد و اگر كشته نشود مردار مى‌شود، جائز است آن را با شمشير يا كارد يا نيزه يا غير اينها زخمى كنند و بكشند كه در اين صورت خوردن گوشتش حلال است ولى شرائطى مانند بردن نام خدا و شرائط ذبح كننده و نحر كننده مراعاتش واجب است.

تذكر- موضوعات و فقرات بخش «صيد و ذِباحَة» بطور كامل در جلد هفتم فقرات فقهيّه، صفحات 225 تا 264 بيان شده‌اند.