1572- تذكيه ملخ به اين است كه آن را با دست يا به وسيله ديگر زنده بگيرند؛ و اگر ملخ قبل از گرفتن بميرد حرام است؛ و در شكار ملخ گفتن «بَسْمِ اللَّهِ» و مسلمان بودن صياد معتبر نيست.

سوم- ذبح حيوانات و نَحر شتر:

1573- اگر حيوان حلال گوشت را چه وحشى باشد و چه اهلى- غير شتر- به دستورى كه بيان خواهد شد سر ببرند و شتر را نحر نمايند، بعد از جان دادن بدن آن پاك است و گوشتش حلال مى‌باشد؛ مگر حيوانى كه نجاستخوار شده- يعنى از نجاست انسان تغذيه مى‌كند- و به دستورى كه در شرع معيّن شده آن را استبراء نكرده باشند و حيوانى كه انسان آن را وطى كرده باشد، كه با سر بريدن گوشتشان حلال نمى‌شود.

شروط مربوط به ذبح حيوانات:

1574- اين شروط عبارتند از: 1- ذبح كننده مسلمان يا در حكم مسلمان باشد، 2- مميّز باشد، 3- قصد ذبح داشته باشد، 4- در حال اختيار ذبح را با آهن انجام دهد، 5- حيوان را رو به قبله ذبح كند، 6- هنگام ذبح نام خدا را ببرد، 7- حلق حيوان را ببرد، 8- ذبح را از جلو انجام دهد نه از پشت گردن، 9- أوداج اربعه حيوان- رگهاى چهارگانه آن را- كه در فقره بعد بيان مى‌شوند- قطع كند، 10- قطع أوداج اربعه پشت سر هم و قبل از خروج روح باشد، 11- بعد از قطع أوداج اربعه، حيوان حركت كند، 12- اگر حيوان شتر است آن را نحر كند.

1575- در ذبح واجب است چهار عضو حيوان- كه از آنها به أوداج أربعه تعبير مى‌شود- قطع شوند: 1- لوله حلقوم، كه همان مجراى ورود و خروج نفس در ريه است، 2- مِرى، كه لوله‌اى است مخصوص غذاء و آب كه يك سر آن به آخر فضاى دهان و سر ديگرش به معده متصل مى‌باشد و در پشت حلقوم جاى دارد، 3 و 4- وَدَجان- يعنى دو شاهرگ گردن- كه در دو طرف حلقوم و يا مرى قرار دارند.

1576- فولاد از جنس آهن است و ذبح كردن با آن اشكال ندارد؛ اما استيل، آلومينيوم، منيزيوم و امثال اينها ظاهراً از جنس آهن نمى‌باشند و ذبح با آنها در غير حال ضرورت اشكال دارد؛ مگر اينكه مخلوط با آهن باشند ومقدار آهن بكار رفته در آنها بيشتر و غالب باشد.