175- كسى كه نمى‌داند وظيفه‌اش تيمّم است يا وضوء جبيره‌اى، بنابر احتياط واجب بايد هر دو را بجا آورد.

176- اگر در اعضاء وضوء كسى زخم و جراحت وشكستگى نباشد، ولى به جهت ديگر آب براى آن اعضاء مضّر است- مثلًا چشم درد دارد- استعمال جبيره روى آنها جائز نيست، بلكه بايد تيمّم كند.

چيزهايى كه بايد براى آنها وضوء گرفت:

177- چيزهايى كه بايد براى آنها وضوء گرفت عبارتند از: 1- نمازهاى واجب؛ غير از نماز ميّت، 2- انجام دادن سجده و تشهّد فراموش شده، در صورتى كه بين انجام آنها و نماز حدثى از نمازگزار سر زده باشد، مثلًا بول كرده باشد؛ و احتياط مستحب آن است كه براى سجده سهو هم وضوء بگيرد، 3- طواف خانه كعبه، 4- هرگاه نذر يا عهد كرده يا قسم خورده باشد كه وضوء بگيرد، 5- هرگاه كسى نذر يا عهد كرده يا قسم خورده باشد كه جايى از بدن خود را به خطّ قرآن يا اسماء اللَّه يا اسم مبارك پيغمبران يا يكى از دوازده امام يا حضرت فاطمه زهراء عليهم السلام برساند، 6- آب كشيدن قرآنى كه نجس شده است، يا براى بيرون آوردن آن از مستراح و مانند آن، البته در صورتى كه مجبور باشد دست يا جاى ديگر بدن خود را به خطّ قرآن برساند.

178- بر مكلف واجب نيست بچه و ديوانه را از مسّ خطّ قرآن جلوگيرى نمايد؛ مگر اينكه موجب بى احترامى به قرآن باشد.

مُبطِلات وضوء:

179- مُبطِلات وضوء عبارتند از: 1- باد معده و روده، در صورتى كه از مخرج غائط خارج شوند، 2- خوابى كه به واسطه آن چشم نبيند و گوش نشنود؛ ولى اگر چشم نبيند و گوش بشنود وضوء باطل نمى‌شود، 3- چيزهايى كه عقل را از بين مى‌برند، مانند ديوانگى و مستى و بيهوشى، 4- استحاضه، 5- كارهايى كه بايد براى آنها غسل كرد، مانند جنابت و حيض و نفاس؛ و بنابر احتياط مسّ ميّت نيز مبطل وضوء است، 6 و 7- خروج بول و غائط، چه از مخرج طبيعى باشد يا از مخرج غير طبيعى كه بر اثر بيمارى يا به علّت ديگر ايجاد و معتاد شده است؛ ولى اگر مخرج غير طبيعى معتاد نشده باشد، زمانى خروج بول و غائط مبطل وضوء است كه به دفع طبيعى باشد.