دوم- وضوء:

147- وضوء آن است كه بعد از نيّت به ترتيب، صورت از محل روييدن مو تا آخر چانه به مقدارى كه بين انگشت وسط و انگشت شست قرار گيرد شسته شود، و پس از آن دست راست و سپس دست چپ هر كدام از آرنج تا سر انگشتان شسته شوند، و بعد با رطوبت آب وضوء قسمت جلو سر و روى پاى راست با دست راست و روى پاى چپ با دست چپ هر كدام از سر انگشتان تا برآمدگى پا به مقدار صدق عرفى مسح شود. 148- وضوء چه واجب و چه مستحب به دو گونه انجام مى‌شود:

اول: ترتيبى، وضوء ترتيبى آن است كه صورت و دستها با دست شسته شوند.

دوم: ارتماسى، وضوء ارتماسى آن است كه شخص صورت و دستها را به قصد وضوء در آب فرو ببرد، يا آنها را بعد از فرو بردن در آب به قصد وضوء بيرون آورد.

149- صورت از بالاى پيشانى- جايى كه موى سر روييده است- تا آخر چانه، و پهناى آن به مقدارى كه بين انگشت وسط و انگشت شست قرار مى‌گيرد بايد شسته شود؛ و اگر مختصرى از اين مقدار شسته نشود وضوء باطل است، و براى آنكه شخص يقين پيدا كند كه اين مقدار كاملًا شسته شده است، بايد كمى از اطراف آن را هم بشويد.

150- اگر صورت يا دست كسى بزرگتر يا كوچكتر از حدّ متعارف مردم باشد، بايد ملاحظه كند كه انسانهاى متعارف تا كجاى صورت خود را مى‌شويند او هم تا همانجا بشويد، و نيز اگر در پيشانى او مو روييده يا جلوى سرش مو ندارد، بايد به اندازه متعارف پيشانى را بشويد.

151- كسى كه پوست صورت او مو دارد- اگرچه كم پشت باشد- شستن مو كافى است، و رساندن آب به زير آن لازم نيست؛ مگر اينكه مو پراكنده بوده و پوست صورت از لاى آن پيدا باشد، و در اين حكم فرقى بين مرد و زن، و موى ريش و غير آن نيست.

152- شستن داخل بينى و مقدارى از لب و چشم كه در وقت بستن ديده نمى‌شوند واجب نيست، و همچنين هرگاه بينى را سوراخ كرده باشند شستن داخل سوراخ لازم نيست، بلكه شستن ظاهر آن كفايت مى‌كند.

153- بعد از شستن صورت بايد دست راست و بعد از آن دست چپ را از آرنج تا سر انگشتان‌