مُزارَعَه‌

تعريف واحكام مُزارَعَه بطور فشرده از فقرات فقهيه جلد 5 ذكر مى‌شوند، كه عبارتند از:

مزارعه يعنى مالكِ تصرّف زمين، زمين را در اختيار كشاورز بگذارد تا پس از انجام كشت، به مقدار قراردادى كه با هم توافق نموده‌اند هر كدام سهم مشاعى از محصول آن را مالك شوند.

1393- شروط راجع به طرفين عقد- صاحب زمين و زارع- عبارتند از: 1- بلوغ يا إشراف ولىّ، 2- عقل، 3- اختيار، 4- قصد، 5- سفيه نباشند، 6- مالك زمين مفلس نباشد، 7- واگذار كننده زمين مالك تصرّف آن باشد.

1394- شروط مربوط به صحّت مزارعه عبارتند از: 1- شركت (شريك بودن صاحب زمين و زارع در حاصل زمين)، 2- مشاع بودن سهام شركت، 3- معيّن بودن سهم هر كدام، 4- تعيين زمان، 5- زمين قابل زرع باشد، 6- تعيين نوع بذر، 7- تعيين زمين، 8- تعيين هزينه.

1395- مزارعه زمين بايرى كه پس از اصلاح و بازسازى حاصل مى‌دهد جائز است؛ لكن بايد تا يك يا دو سال تمام محصولش را كشاورز ببرد و سپس به عنوان مزارعه برابر قرارى كه صاحب زمين با كشاورز گذاشته، محصول آن را به نحو إشاعه با هم تقسيم نمايند.

1396- در صحت مزارعه شرط است زمين از مالك و كار از عامل باشد، اما بذر و وسائل كشت مانند موتور يا حيوان و انبار محصول و ...، بايد بر طبق قرارداد رفتار نمايند.

تذكر- موضوعات و فقرات بخش «مزارَعَه» بطور كامل در جلد پنجم فقرات فقهيّه، از صفحه 341 تا صفحه 364 بيان گرديده‌اند.