پاك مى‌شوند.

117- پاك شدن تَهِ عصا و زير پاى مصنوعى و نعل چهارپايان و چرخ اتومبيل و دُرشكه و امثال اينها به سبب راه رفتن محل اشكال است.

118- اگر بعد از راه رفتن بو يا رنگ يا ذرّه‌هاى كوچك نجاست كه ديده نمى‌شوند در كف پا يا زير كفش باقى بمانند اشكال ندارد؛ اگرچه احتياط مستحب آن است كه به قدرى راه بروند كه آنها هم برطرف شوند.

مطهِّر سوم- آفتاب:

119- آفتاب چيزهاى غير منقول- مانند زمين و ساختمان و درب و پنجره‌اى كه در ساختمان به كار رفته، و ميخى كه به ديوار كوبيده شده و جزء آن حساب مى‌شود، و همچنين ظروفى كه در زمين و ساختمان يا بر ديوار آن نصب شده‌اند، و نيز درخت و برگ و ميوه و سبزى و گياه مادامى كه بريده نشده‌اند- را با شش شرط پاك مى‌كند: 1- چيز متنجّس تر باشد؛ و اگر خشك باشد، بايد به وسيله‌اى آن را تَر كنند تا آفتاب آن را خشك كند، 2- اگر عين نجاست در آن چيز وجود داشته باشد، بايد پيش از تابيدن آفتاب آن را برطرف كنند، 3- چيزى از تابيدن آفتاب بر شى‌ء متنجّس جلوگيرى نكند، پس اگر آفتاب از پشت پرده يا ابر بتابد يا بر بلور يا آيينه بتابد و با انعكاس نور آفتاب چيز متنجّس خشك گردد، آن چيز پاك نمى‌شود؛ ولى اگر ابر به قدرى نازك باشد كه از تابيدن آفتاب جلوگيرى نكند يا آفتاب از پشت شيشه بتابد اشكال ندارد، 4- آفتاب به تنهايى چيز متنجّس را خشك كند، پس اگر چيز متنجس به واسطه باد و آفتاب خشك شود پاك نمى‌گردد، 5- آفتاب آن مقدار از ظاهر بناء و ساختمان را كه نجس شده است و مقدارى از باطن آن را كه نجاست در آن فرو رفته است يك مرتبه خشك كند، پس اگر يك بار ظاهر و دفعه ديگر باطن آن را خشك نمايد، فقط روى آن پاك مى‌شود، و زير آن به حال نجاست باقى مى‌ماند، 6- بين ظاهر زمين و ديوار كه آفتاب بر آن مى‌تابد و باطن آن جسم پاكى مانند تخته و قير گونى يا هوا فاصله نباشد، و گرنه قسمت داخل پاك نمى‌گردد، هرچند در اثرآفتاب خشك شود.

مطهِّر چهارم- استحاله:

120- اگر چيز نجس يا متنجّس استحاله گردد- يعنى حقيقت و طبيعت آن عوض شود و به‌