قسم مى‌باشند، 2- شكهايى كه نبايد به آنها اعتناء كرد، كه خود شش قسم مى‌باشند، 3- شكهايى كه صحيح هستند، كه خود نُه قسم مى‌باشند؛ پس مجموع شكّيات نماز بيست و دو قسم مى‌باشند.

دسته اول- شكهايى كه نماز را باطل مى‌كنند:

758- شكهاى هفتگانه‌اى كه نماز را باطل مى‌كنند عبارتند از: 1- شك در شماره ركعتهاى نماز واجب دو ركعتى، مانند نماز صبح و نماز جمعه و نماز مسافر؛ ولى شك در شماره ركعتهاى نماز مستحب و نماز احتياط مبطل نماز نمى‌باشد 2- شك در شماره ركعتهاى نماز سه ركعتى، 3- شك در نماز چهار ركعتى بين اينكه يك ركعت خوانده است يا بيشتر، 4- شك در نماز چهار ركعتى پيش از داخل شدن در سجده دوم، بين اينكه كه دو ركعت خوانده يا بيشتر، 5- شك بين دو و پنج يا دو و بيشتر از پنج، 6- شك بين سه و شش يا سه و بيشتر از شش، 7- شك در ركعتهاى نماز، به گونه‌اى كه نمازگزار نداند چند ركعت خوانده است.

759- اگر يكى از شكهاى باطل كننده براى نماز گذار پيش آيد، نماز گذار نمى‌تواند فوراً نماز خود را بهم بزند، بلكه بايد به قدرى فكر كند كه يا از پيدا شدن يقين يا گمان نااميد شود، يا صورت نمازش بهم بخورد.

دسته دوم- شكهايى كه نبايد به آنها اعتناء كرد:

760- شكهايى كه نبايد به آنها اعتناء كرد عبارتند از:

اول: شك بعد از محل، پس اگر نمازگزار در بين نماز شك كند كه يكى از اجزاء نماز يا جزئى از اجزاء آن را انجام داده يا نه، چنانچه محل مشكوك باقى باشد، بايد آن را بجا آورد، مثلًا اگر در حالى كه براى تشهد نشسته است شك كند كه يك سجده يا دو سجده را بجا آورده يا نه، بايد چيزى را كه در انجام آن شك كرده بجا آورد؛ و اگر بعد از بجا آوردن جزء مشكوك يادش بيايد كه آن را بجا آورده بود، چنانچه اين عمل زياد شده در نماز ركن باشد، نمازش باطل است؛ و اگر ركن نباشد، نمازش صحيح است؛ اما اگر محل مشكوك باقى نباشد- يعنى به كارى كه بعد از آن است مشغول شده باشد- نبايد به شك خود اعتناء كند.

دوم: شكّ بعد از سلام، پس اگر نمازگزار بعد از سلام نماز- البته يكى از دو صيغه واجبه سلام «السَّلامُ عَلَيْنا ...» و «السَّلامُ عَلَيْكُمْ ...»- در شرائط يا اجزاء و افعال نماز شك كند- مثلًا بعد