علم اجمالى‌

علم اجمالى آن است كه شخص اجمالًا- نه تفصيلًا- بداند كه يكى از دو چيز يا يكى از چند چيزى كه مورد ابتلاء او هستند واجب يا حرام مى‌باشد، مثلًا بداند كه استعمال يكى از دو ظرفى كه مورد ابتلاء او هستند حرام مى‌باشد يا اعاده يكى از دو نمازى كه خوانده است واجب مى‌باشد؛ ولى تفصيلًا نداند كه كدام يك از آنها است.

بعضى از مسائل مربوط به علم اجمالى در ضمن مسائل بخشهاى گذشته بيان شده‌اند[1]، و تعدادى از مسائل آن كه مربوط به نماز مى‌باشند در اينجا ذكر مى‌گردند.

1520- علم اجمالى در هر مسأله‌اى تشكيل شود، بر مكلف واجب است كه در

[1] - فقرات مربوط به علم اجمالى كه قبلًا بيان شده‌اند به ترتيب بخشهاى كتاب عبارتند از:

اجتهادو تقليد، فقره 30.

طهارت، فقرات 71، 72، 75، 137، 208، 215، 240، 376، 478، 481، 541، 609، 610، 611، 612، 686، 688، 691، 694، 806، 896.

صلاة، فقرات 51، 52، 53، 54، 55، 56، 57، 58، 59، 61، 382، 383، 384، 438، 751، 752، 758، 1402، 1507، 1515، 1516.