1500- اگر نمازگزار بين سلام نماز و قضاء سجده يا تشهد كارى كند كه اگر عمداً يا سهواً در نماز اتفاق بيفتد نماز باطل مى‌شود- مثلًا پشت به قبله نمايد- بنابر احتياط واجب بايد بعد از قضاء سجده و تشهد دوباره نماز را بخواند.

1501- كسى كه بايد سجده يا تشهد را قضاء نمايد، اگر براى كار ديگرى هم سجده سهو بر او واجب شود، بايد بعد از نماز ابتداء سجده يا تشهد فراموش شده را قضاء نمايد و سپس سجده سهو را بجا آورد.

1502- هرگاه بر نمازگزار هم نماز احتياط و هم قضاء سجده يا تشهد فراموش شده واجب باشد، أحوط أولى‌ آن است كه نماز احتياط را مقدم كند، هرچند سجده يا تشهد قبل از شكى كه موجب نماز احتياط است از او فوت شده باشند؛ لكن بنا بر اقوى در تقديم هر كدام از آنها مخير است.

1503- هرگاه بر نمازگزار سجده سهو و قضاء سجده يا تشهد فراموش شده واجب باشد، بنابر اقوى بايد سجده سهو را از قضاء سجده يا تشهد مؤخر كند، همچنانكه تأخير سجده سهو از نماز احتياط نيز واجب مى‌باشد.

1504- اگر نمازگزار بين سلام نماز و قضاء سجده يا تشهد كارى كند كه براى آن سجده سهو واجب مى‌شود- مثلًا سهواً حرف بزند- بايد سجده يا تشهد را قضاء نمايد؛ و خوب است غير از سجده سهوى كه براى قضاء سجده يا تشهد لازم است دو سجده سهو ديگر نيز بجا آورد.

خلل و شك مربوط به سجده و تشهد فراموش شده:

1505- اگر نمازگزار بعد از سلام نماز يادش بيايد كه يك سجده از ركعت آخر را نماز فراموش كرده است، چنانچه كارى را كه عمدى و سهوى آن نماز را باطل مى‌كند- مثل روگرداندن از قبله- انجام نداده است، بنابر احتياط واجب بايد به قصد اينكه وظيفه خود را انجام داده باشد سجده فراموش شده را انجام دهد، و بعد از آن تشهد را بخواند، و نماز را سلام دهد، و سپس دو سجده سهو بجا آورد.

1506- اگر نمازگزار بعد از سلام نماز يادش بيايد كه تشهد ركعت آخر را فراموش كرده است، احتياطاً بايد به قصد اينكه وظيفه خود را انجام داده باشد تشهد را بخواند،