51- اگر ملاقات نجاست با آب كثير رنگ يا بو يا طعم طبيعى آن را تغيير ندهد، ولى صفت چهارمى آن را تغيير دهد- مثلًا آب را سنگين يا سبك، گرم يا سرد، غليظ يا رقيق كند- مادامى كه آب مضاف نشده است پاك مى‌باشد.

52- اگر آب كثير به ملاقات با شى‌ء متنجس متغير شود، چنانچه تغيّر به سبب نجاستى كه در آن است باشد، آب كثير نيز نجس مى‌شود، مثلًا اگر آبى را كه خون در آن ريخته و رنگش سرخ شده است در آب حوضى كه پاك و به مقدار كر يا بيشتر است بريزيم و رنگ آب حوض به سبب آب خون آلود تغيير كند، آب حوض هم نجس مى‌شود؛ اما اگر تغيير آب كثير به سبب متنجس باشد- مثلًا لباس متنجسى كه رنگ خود را از دست مى دهد، در حوضى كه آب آن به مقدار كر يا بيشتر است بشويند و رنگ آب حوض به سبب رنگ آن لباس متنجس تغيير كند- آن آب پاك مى‌باشد؛ مگر اينكه مضاف گردد.

53- اگر آب كثير به سبب مجاورت با نجاست متغير گردد- مثلًا كنار آب مُردارى باشد كه با وزش باد بوى مردار به آب سرايت كند- نجس نمى‌شود، و همچنان پاك و پاك كننده است.

54- اگر رنگ يا بو يا طعم آب كثير به سبب مردارى كه جزئى از آن داخل آب و جزء ديگرش خارج از آب است تغيير كند، آن آب نجس مى‌شود، هرچند تغيير به سبب مجموع اجزاء داخل و خارج از آب باشد، مثلًا اگر مردار گنديده به گونه‌اى در آب كثير بيفتد كه قسمتى از آن داخل در آب و قسمت ديگر خارج از آب باشد، و بوى آب به سبب آن اجزاء تغيير كند، آن آب نجس مى‌شود، و لو آن تغيير به سبب مجموع اجزاء داخل در آب و اجزاء خارج از آب باشد.

55- اگر آب كثير در ابتداء بر اثر ملاقات با نجاست متغيّر نشود، لكن بعد از مدتى تغيير كند، چنانچه معلوم باشد كه تغيير به سبب نجاست است آن آب متنجس خواهد بود؛ و الّا بر طهارت خود باقى مى‌باشد.

56- اگر آب كثير به سبب خون و رنگ سرخِ پاك سرخ رنگ شود- يعنى سرخى‌