معمول است و در بعضى از شهرها معمول نيست، يازدهم: گياهى كه روى آب مى‌رويد، دوازدهم: ميوه نارس، سيزدهم: برگ درخت انگور در زمانى كه تَر است، همانطور كه در بند سوم از فقره (1123) گفته شد، و بنابر احتياط لازم سجده بر برگ چاى و برگ قهوه و ترياك و نخاله گندم و جو و برنج جائز نيست.

1126- در حال اختيار سجده كردن بر گچ و آهك پخته و آجر و كوزه گِلى و سفال جائز نمى‌باشد.

1127- تربت حضرت سيد الشهداء (عليه السلام) براى سجده بهتر از هر چيز مى‌باشد، و بعد از آن خاك و بعد از خاك سنگ و بعد از سنگ گياه از سائر اشيائى كه سجده بر آنها صحيح است بهتر مى‌باشند.

1128- اگر نمازگزار چيزى كه سجده بر آن صحيح است ندارد، يا دارد ولى به واسطه سرما يا گرماى زياد و مانند اينها نمى‌تواند بر آن سجده كند، احتياط مستحب آن است كه اگر لباسش از جنس كتان يا پنبه است بر لباسش سجده كند؛ و اگر لباسش از جنس پنبه يا كتان نيست، مخير است بين اينكه بر لباسش سجده كند يا بر پشت دستش؛ و چنانچه سجده بر آنها هم ممكن نباشد، بايد بر چيز معدنى مانند طلا سجده كند.

1129- سجده بر گِل و خاك سستى كه پيشانى روى آن آرام نمى‌گيرد باطل است.

1130- اگر مُهر در سجده اول به پيشانى نمازگزار بچسبد، چنانچه بدون اينكه مهر را از پيشانى بردارد دوباره به سجده برود، نمازش باطل مى‌شود، و بايد آن را اعاده نمايد.

1131- اگر در بين نماز چيزى كه نمازگزار بر آن سجده مى‌كند گم شود، و چيز ديگرى كه سجده بر آن صحيح است نداشته باشد، چنانچه وقت وسعت دارد بايد نماز را بشكند؛ و اگر وقت تنگ است، چنانچه لباسش از جنس كتان يا پنبه است بايد بر آن سجده كند؛ و اگر لباسش از جنس پنبه يا كتان نيست، مخير است كه بر آن لباس يا بر پشت دست خود سجده نمايد؛ و چنانچه سجده بر آنها هم ممكن نباشد، بايد بر چيز معدنى مانند طلا سجده كند.

1132- هرگاه نمازگزار در حال سجده بفهمد پيشانى را بر چيزى گذاشته است كه سجده بر آن باطل مى‌باشد، اگر ممكن است، بايد پيشانى را از روى آن به روى چيزى‌