1116- اگر نمازگزار به طور غير معمول سجده كند، مثلًا سينه و شكم را به زمين بچسباند يا پاها را دراز كند، هرچند در اين حالت هفت عضوى كه گفته شد به زمين برسند، بنابر احتياط واجب بايد آن نماز را دوباره بخواند.

نهم: مهر يا چيز ديگرى كه نمازگزار بر آن سجده مى‌كند، بايد از جنس زمين بوده و پاك باشد؛ ولى اگر مثلًا مهر را روى فرش نجس بگذارد يا يك طرف مهر نجس باشد و نمازگزار پيشانى را بر طرف پاك آن بگذارد اشكال ندارد.

1117- اگر كسى روى تشكى كه از پَر يا ابر و ... تهيّه شده است سجده كند، چنانچه در حال سجود اعضاء هفتگانه سجده‌اش روى آن آرام نگيرند نمازش باطل مى‌شود.

دهم: احتياط واجب آن است كه نمازگزار در هر سجده از نماز خود سه مرتبه بگويد: «سُبْحانَ اللَّهِ» يا يك مرتبه بگويد: «سُبْحانَ رَبِّيَ الأْعْلى‌ وَ بِحَمْدِه‌»[1] و چنانچه سه مرتبه «الْحَمْدُ لِلَّهِ» يا سه مرتبه «اللَّهُ اكْبَرُ» هم بگويد كافى است، و نيز در تنگى وقت و در حال ناچارى گقتن يك مرتبه «سُبْحانَ اللَّهِ» كفايت مى‌كند.

1118- مستحب است نمازگزار ذكر «سُبْحانَ رَبِّيَ الأْعْلى‌ وَ بِحَمْدِه‌» را سه يا پنج يا هفت مرتبه تكرار كند.

يازدهم: بايد ذكر سجده پى در پى و به عربى صحيح گفته شود.

دوازدهم: در حال سجده بايد بدن نمازگزار به مقدار گفتن ذكر واجب آرام باشد.

1119- اگر نمازگزار در سجده ذكر مستحب را به قصد ذكرى كه براى سجده دستور داده‌اند بگويد، موقع گفتن آن آرام بودن بدن مستحب است.

1120- اگر پيش از آنكه پيشانى نمازگزار به زمين برسد و بدن او آرام گيرد از روى عمد ذكر سجده را بگويد، يا پيش از تمام شدن ذكر سجده از روى عمد سر از سجده بردارد، نمازش باطل مى‌شود.

1121- اگر نمازگزار موقعى كه ذكر سجده را مى‌گويد يكى از هفت عضو را عمداً از زمين بردارد، نمازش باطل مى‌شود؛ ولى موقعى كه مشغول گفتن ذكر نيست اگر غير از پيشانى جاهاى ديگر را از زمين بردارد و دوباره بگذارد اشكال ندارد.

[1] - پاك و منزه است- از هر عيب و نقص- پرودگار من كه از همه چيز بالاتر است، و او را ستايش مى‌كنم.