باشد، كه هر فرسخ شرعى معادل سه ميل- يعنى معادل پنج هزار و چهارصد متر- است،[1] و هشت فرسخ شرعى معادل چهل و سه كيلومتر و يك پنجم كيلومتر- يعنى معادل (43200) متر- مى‌باشد.

101- در پيمودن مسافت مذكور فرقى نيست بين اينكه مكلف به خاطر سرعت وسائل نقليه آن را ظرف چند دقيقه بپيمايد يا اينكه پيمودن آن چند روز طول بكشد، و نيز فرقى نمى‌كند كه پيمودن چهل وسه و يك پنجم كيلومتر به صورت افقى باشد، مثلًا با ماشين طى مسافت نمايد، يا به صورت عمودى باشد، مثلًا با هواپيما اين مقدار فاصله را از زمين بالا برود، و نيز فرقى نيست بين اينكه اين مقدار مسافت را به خط مستقيم بپيمايد يا به صورت دائره‌اى، مثلًا با هواپيما يا ماشين در خارج از حد ترخّص محل بيش از اين مسافت را دور بزند، به طورى كه عرفاً مسافرت شرعى صدق بكند.

بنابر اين اگر محلى در بالاى كوه و محلى در پايين آن باشد كه فاصله ميان آن دو محل به خط مستقيم كمتر از يك كيلومتر است، ولى اگر كسى بخواهد از محل پايين به محل بالاى كوه برود بايد چند بار كوه را دور بزند و بيش از هشت فرسخ شرعى راه بپيمايد، وقتى از حد ترخص محل خارج شد، بايد نماز را قصر بخواند.

102- مسافت شرعيّه به يكى از پنج طريق زير ثابت مى‌شود:

1- يقين خود انسان، 2- شيوع مفيد علم، 3- شهادت دادن دو نفر عادل، 4- خبر دادن يك شخص عادل موثق، 5- تجربه و ضبط به وسيله كيلومتر سنج ماشين و هواپيما و كشتى و غيره.

103- اگر سفر مختصرى از هشت فرسخ كمتر باشد، يا انسان نداند كه سفرش هشت فرسخ است يا نه، نبايد نماز را شكسته بخواند.

104- اگر كسى شك كند كه سفرش هشت فرسخ است يا نه، لازم نيست تحقيق كند، و بايد نمازش را تمام بخواند.

[1] - هر ميل معادل چهار هزار ذراع هاشمى است، كه طول هر ذراع هاشمى به اندازه عرض بيست و چهارانگشت مى‌باشد، و عرض هر انگشت به اندازه عرض هفت جو و عرض هر جو به اندازه هفت موى يابو از موهاى متوسط آن در باريكى و كلفتى مى‌باشد.