هرچند احتياط مستحب آن است كه زن شوهر خود و شوهر زن خود را غسل ندهد.

و ظاهراً در عدّه طلاق رجعى نيز انسان مى‌تواند همسرش را غسل دهد؛ هرچند أحوط ترك آن است، خصوصاً با وجود مماثل، و مخصوصاً بعد از انقضاء عدّه، و بالأخص اگر زن شوهر كرده باشد، البته به شرط اينكه بدن ميت تا آن زمان بدون غسل مانده باشد، مانند اينكه بعد از گذشت چند روز از طلاق مرد زير برف خفه شود، و بعد از انقضاء عده زوجه يا بعد از تزويج او جسد مرد پيدا شود، و غسّالى جز اين خانم در دسترس نباشد.

سوم: اگر براى غسل دادن ميّتى كه مرد است مرد پيدا نشود، زنانى كه با او محرم نَسَبى هستند- مثل مادر و خواهر و عمّه و خاله- يا به واسطه شير خوردن محرم او شده‌اند، مى‌توانند از زير لباس يا پوشش ديگر او را غسل بدهند، و نيز اگر براى غسل دادن ميّتى كه زن است زن ديگرى نباشد، مردهايى كه محرم نسبى او هستند يا به واسطه شير خوردن محرم او شده‌اند، مى‌توانند از زير لباس او را غسل دهند.

1105- هرگاه مماثل منحصر به مرد كافر يا زن كافره از اهل كتاب باشد، بايد مرد مسلم امر كند زن كافره را يا زن مسلمه امر كند مرد كافر را كه اول غسل كند، و بعد با دستور و نيّت شخص امر كننده، آن مماثل ميّت را غسل دهد؛ و در اين صورت نبايد به آب و به بدن ميت دست بزند؛ و اگر بدون دست زدن نمى‌تواند ميت را غسل دهد، بايد او را در آب كر يا آب جارى غسل دهد؛ و اگر مماثل منحصر به مخالف در مذهب باشد، لازم نيست پيش از تغسيل ميّت خودش غسل كند؛ و اگر مخالف و كتابى هر دو در دسترس باشند، مخالف مقدّم است.

1106- هرگاه مماثل پيدا نشود- و لو مخالف و كتابى- بنابر اقوى جائز است غير مماثل از روى جامه و بدون نگاه كردن و دست زدن به بدن ميّت او را غسل دهد، و بعد بدن او را خشك نموده و كفن كنند.

1107- اگر خنثاى مشكل عمرش از سه سال تجاوز نكرده باشد، هر يك از زن و مرد جائز است او را غسل دهند؛ و چنانچه بيش از سه سال داشته باشد، اقوى آن است‌