بعد از مدتى در برطرف شدن نجاست آن شك كند، يا مردّد شود كه آيا به طريق شرعى آن را شسته است يا نه، محكوم به طهارت مى‌باشد، و چنانچه نجاستى در آن ببيند و شك كند كه همان نجاست قبلى است يا اينكه مجدداً به آن رسيده است، حكم نجاست قبلى بر آن جارى نمى‌شود.

378- اگر انسان نجس شدن چيزى را بداند، لكن شك كند كه عين نجاست همراه آن هست يا نه، بايد بنا بگذارد كه عين نجاست در آن نيست، پس اگر در واقع هم نجاست وجود داشته باشد، لازم نيست آن قدر بشويد كه علم به برطرف شدن آن پيدا كند.

379- كسى كه وسواس دارد، بايد طبق متعارف عمل كند، و لازم نيست شخصاً علم به زوال عين نجاست پيدا نمايد.