گرديده، روحانيتش خراب شده است. استعداد علمى دارد؛ اماّ تقوى ندارد، لذا درجه معنوى او بالا نمى‌رود؛ مگر اين‌كه توبه كند. رسيدن به معنويات صفاى باطن مى‌خواهد، تقوى مى‌خواهد؛ دختران و پسران عزيزم بايد بدانند كه آن‌چه براى انسان مهم است تقوى است، تقوى براى انسان صفاى باطن را بوجود مى‌آورد. قرآن مجيد مى‌فرمايد: «وَ اتَّقُوا اللَّهَ» از خدا پروا كنيد. براى چه؟ براى اين‌كه شما را به بهشت مى‌برد؟ نه خير، شما را بهشت مى‌برد؛ ولى منظورآيه مباركه اين نيست، آيه چيز ديگرى را بيان مى‌كند، مى‌فرمايد: «وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ يُعَلِّمُكُمُ اللَّهُ»[1] ما مى‌توانيم كه مناسبت اين دو جمله كه يكى پس از ديگرى آمده است از قرآن استفاده كنيم؛ همين صفاى روحى، تقوى و يا طهارت نفسانى، روشنايى روحانى و هر عبارت ديگرى را كه بكار مى‌بريد، در علم و فهم انسان نسبت به معانى آيات تاثير دارد. هرچند از آيه سببيت اول بر دوم به دست نمى‌آيد.

تقوى از لازمه تحصيل علم‌

آنانى‌كه براى تحصيل علوم تلاش مى‌كنند، حالا چه علوم دينى، چه علوم طبى، چه علوم تجربى، چه علوم تكنالوژى و فن آورى و يا علوم انسانى و هر علم ديگرى كه باشد، فرق نمى‌كند؛ ولى بايد تقوى داشته باشند، صفاى باطن و روح شفاف داشته باشند، روح مثل آينه است! اگر

[1] - بقره/ آيه 282