چر اجازه نمى‌دهد؟ چون او هنوز طبيب و متخصص نشده است تا مرض را درست تشخيص دهد. بنا براين عده‌اى كه بر محتواى قانون احوال شخصيه ايراد گرفته‌اند غالبا از نظر علمى و فقهى، آن جايگاه را ندارند كه در مورد فقه، اظهار نظر كنند. البته در اين قضيه عوامل ديگرى نيز وجود داشت كه آنها را وادار به ايراد گرفتن نمود، همانگونه كه قبلاعرض كردم:

شرح اين هجران واين سوز جگر اين زمان بگذار تا وقتى دگر

اينها صلاحيت نداشتند و فاقد صلاحيت بودند. كسيكه در امور فقهى فاقد صلاحيت باشد، حق اظهار نظر را هم ندارد.

در امور فقهى كسى مى‌تواند نظر بدهد كه خودش مجتهد بوده و آراى فقها را بداند و به مدارك و ادله فقهى بطور همه جانبه احاطه داشته باشد. عام و خاص را بتواند يكجا كند، مطلق و مقيد را يكجا كند، حاكم و محكوم را يكجا كند، دلايل مختلف فقهى را كه وجود دارد بتواند درست بفهمد. در واقع كسانى صلاحيت تدوين احكام فقهى را دارند كه خودشان به درجه اجتهاد رسيده باشند و در فقه متخصص و يا فوق تخصص باشند. به نظر من در مسايل فقهى، فقط كسانى داراى صلاحيت‌اند كه نه تنها متخصص باشند بلكه داراى فوق تخصص باشند.

اينهايى كه جمع شدند و ايراد گرفتند، بعضى از آنها ممكن است در رشته هاى ديگر مثل طب، جيالوجى، فيزيك و رياضى تخصص داشته‌