از پنجصد متر پارچه مى‌شد. ما از اينها هم نخواسته بوديم كه طومار بفرستند ولى خود زن‌هاى متدين كابل اين طومارها را نوشته و براى ما فرستاده‌اند.

و نيز در جواب شما بايد بگويم كه زن‌ها مسلمان‌اند و در طول صدها سال كه با شوهران خود زندگى نموده اند، با همين فقه اسلامى زندگانى كرده‌اند و به احكام آن عمل نموده‌اند. اگر سنى بوده براساس فقه حنفى، اگر شيعه بوده بر اساس فقه جعفرى، بالاخره تابع فقه اسلامى بوده‌اند.

زنان مسلمان با شوهران خود در طول تاريخ با محبت و صميميت زندگانى كردند و به فقه خود اعتقاد دارند و اين مسئله يك موضوع سياسى نيست كه بگوييم زنها قبول ندارند. آنها همه مسلمانند. مسلمان‌ها دين خود را از هر چيز ديگر بيشتر دوست دارند. اين جواب سوال اخير شما بود.

در جواب سوال اول شما بايد بگويم كه اين فشارها هم فرهنگى است و هم سياسى. اين يك نوع برترى جويى است. شما ببينيد كه اگر ما در اين قانون مى‌نوشتيم زن در غير فرض مشقت، در غير فرض عذر شرعى، در غير متعارف بايد از مرد تمكين كند، اشكال نداشت.

چون در اينصورت اگرزن مى‌گويد من مريض هستم، عذر شرعى دارم، نمى‌خواهم آميزش جنسى انجام دهم، ما مى‌توانستيم بگوييم كه بر زن واجب است كه از شوهرش تمكين كند. چرا كه عقد، يك‌