اين آيه شريفه دو مطلب را بيان مى‌كند: نخست، تشبيه اصحاب پيامبر صلّى اللّه عليه و اله در پرسيدن از منكرات، به اصحاب موسى عليه السّلام و ديگر، آن‌كه آنان در معرض جاى‌گزينى كفر بر ايمان قرار دارند.

- ... عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَخْتانُونَ أَنْفُسَكُمْ فَتابَ عَلَيْكُمْ وَ عَفا عَنْكُمْ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَ‌؛[1]

خدا مى‌دانست كه شما به خودتان خيانت مى‌كرديد، پس توبه شما را پذيرفت و از شما درگذشت، پس اكنون [در شب‌هاى ماه رمضان مى‌توانيد] با آنان هم‌خوابگى كنيد ...

اين آيه بر معصيت‌كار بودن همه مخاطبان يا بيشتر آنان در برابر حكم الهى دلالت مى‌كند؛ زيرا خداوند آنان را از نزديكى با همسرانشان در شب‌هاى ماه رمضان نهى فرموده بود. اين عصيان يك مرتبه يا دو مرتبه و يا از سوى يك يا دو فرد روى نداد؛ زيرا مانند اين عصيان (كه در بيشتر واجبات و محرمات ممكن است) و براى نسخ حكم و زوال آن صلاحيت ندارد، بلكه در همه زمان‌ها و از همه افراد، غالبا همان عصيان سر مى‌زند كه اين عمل، اصل عدالت صحابه را باطل مى‌كند. انصاف اين است كه آيه شريفه بر اصل عدالت نداشتن صحابه دلالت مى‌كند؛ مگر اين كه از قرآن و سنت، بينه‌اى بر عدالت آنان آورده شود.

- وَ لَقَدْ صَدَقَكُمُ اللَّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُمْ بِإِذْنِهِ حَتَّى إِذا فَشِلْتُمْ وَ تَنازَعْتُمْ فِي الْأَمْرِ وَ عَصَيْتُمْ مِنْ بَعْدِ ما أَراكُمْ ما تُحِبُّونَ مِنْكُمْ مَنْ يُرِيدُ الدُّنْيا وَ مِنْكُمْ مَنْ يُرِيدُ الْآخِرَةَ ... وَ لَقَدْ عَفا عَنْكُمْ‌؛[2]

و [در نبرد احد] قطعا خدا وعده خود را با شما راست گردانيد. آن‌گاه كه به فرمان او،

[1] . بقره، آيه 187.

[2] . آل عمران، آيه 152.