را بر آن نيافزايم و از آن كم نكنم و چون برگشت، پيامبر صلّى اللّه عليه و اله فرمودند: هركس دوست دارد به مرداى از اهل بهشت بنگرد، اين مرد را نگاه كند.

نووى، در حاشيه اوايل كتب ايمان مسلم نوشته است‌[1]:

بدان كه مذهب حق، هيچ‌يك از اهل قبله و اهل هوا و هوس و بدعت را تكفير نمى‌كند و هركس يكى از ضروريات دين اسلام را انكار كند، حكم به كفر و ارتداد وى مى‌شود، مگر اين‌كه تازه مسلمان باشد يا از باديه‌نشين‌هاى دوردست؛ كسى كه اسلام بر او عرضه نشده است و اگر عرضه شود و به حقانيت اسلام علم پيدا كند و بعد از آن اگر به روش سابق ادامه داد به كفر وى حكم مى‌شود.[2]

از ديدگاه شيعه، هركس ضروريات دين اسلام را انكار كند كافر است؛ ولى فقهاى اماميه اختلاف دارند كه آيا به صرف انكار ضرورى دين، كافر مى‌شود يا به خاطر تكذيب پيامبر صلّى اللّه عليه و اله؟ اين موضوع چنانچه از نوشتار ابن حجر در الصواعق برمى‌آيد، كانون بحث علماى اهل سنت نيز هست.[3]

فصل دوم: صحابه‌

تعريف صحابه‌

«صاحب» در لغت به معانى معاشرت، رفاقت، هم‌نشينى، پيروى و همراهى است.[4]

«صاحب» به معناى معاشرت‌كننده، پيرو، هم‌نشين، همراهى‌كننده، پابرجا بودن بر چيزى يا نگه‌دارنده چيزى است. چنان‌كه ابن حجر مى‌نويسد: صحابى در اصطلاح اهل سنت، كسانى‌اند كه پيامبر صلّى اللّه عليه و اله را ملاقات كرده‌اند، و به او ايمان آورده و مسلمان از دنيا رفته باشند. حال آن كه زمان ملاقاتشان زياد

[1] . نووى، شرح النووى على صحيح المسلم، ج 1، ص 150.

[2] . احمد بن محمد بن حجر الهيتمى، الصواعق المحرقه، ج 1، ص 145- 146.

[3] . احمد بن محمد بن حجر الهيتمى، الصواعق المحرقه، ج 1، ص 145- 146.

[4] . فرهنگ بزرگ جامع نوين، ج 1، ص 1029.