بلى هركس خلفا را سب كرد، مى‌شود او را تعزير كرد، ولى فتواى به قتل او مخالف شريعت است.[1]

ايشان در جاى ديگر به صراحت اعلام مى‌كند:

من دشنام دادن به خلفاى راشدين را در اين‌جا براى همه حرام اعلام مى‌كنم. در اين حكم تنها نيستم و كثيرى از دانشمندان شيعه آن را قبول دارند. عوام غافل شيعه بايد متوجه باشند كه در تمام كتب فتوايى شيعه بدگويى به صحابه اجازه داده نشده است تا چه رسد به بدگويى. نتيجه بحث‌هاى علمى و تاريخى هرچه باشد، بايد بفهميم ايجاد عداوت كه منجر به درگيرى و خون‌ريزى ميان مسلمانان و تضعيف اسلام باشد از محرمات كبيره است و شيطان نبايد ما را فريب دهد.[2]

بهترين زمينه اتحاد مسلمانان احترام مذاهب به عقايد همديگر و اجتناب از تحريك احساسات همديگر است. هيچ‌گاه شيعه به فتواى امام ابو حنيفه عمل نخواهد كرد و سنيان نيز به نظر امام صادق عليه السّلام عمل نمى‌كنند، ولى احترام امام صادق عليه السّلام و ابو حنيفه به عنوان پيشواى ميليون‌ها مسلمان بايد مسلّم باشد.[3]

بيانى صريح و شفاف در معناى شيعه و سنى‌

اگر معناى تسنن متابعت از سنت پيامبر صلّى اللّه عليه و اله باشد، تمام شيعه، سنى است و كسى كه پيرو سنت آن حضرت نباشد، كافر است و اگر معناى تشيع محبت ائمه عترت و پيروى آن‌ها باشد، بايد تمام سنى‌ها شيعه باشند؛ زيرا محبت على و اولاد على عليهم السّلام بر همه لازم است و جمعى از علماى اهل سنت آن را واجب مى‌دانند.[4]

[1] . همان، ص 114.

[2] . محمد آصف محسنى، تقريب از نظر تا عمل، ص 47.

[3] . همو، شيعه و سنى چه فرقى درند، ص 16.

[4] . همو، فوايد دين در زندگانى، ص 102.