در اختيار من بود، ولى هيچ‌گاه صاحب پول شخصى نشدم و اين تنها در علم خداوند است كه من در پول‌هاى مردم و بيت المال كه در اختيار من بود چگونه تصرف كردم؟

گاهى مى‌شد مثل گداها در خيابان خوابيدم، ولى از بيت المال استفاده نكردم.[1] من به حق يا ناحق، مورد علاقه بسيارى از مؤمنان افغانستان بود، و قهرا نيز مورد رشك جمعى ديگر واقع شدم. هم‌چنين مدح مداحان و تهمت و ناسزاگويى بدخواهان را نيز بسيار شنيدم، هركس مشهور شود چنين است و بايد صبر كند.[2]

شوراى علما

تأسيس شوراى علماى شيعه افغانستان پس از تحولات جديد اين كشور، از جمله خدمات ماندگار آية اللّه محسنى به شمار مى‌آيد. مركز اين شورا در شهر كابل است، اما نمايندگى‌هايى در بيشتر شهرهاى افغانستان دارد. ايشان چگونگى تشكيل اين شورا را اين‌گونه بيان مى‌كنند:

براى اولين بار در پى فعاليت‌ها و گفت‌وگوها با علما و همكارى علما و روحانيون، تشكيلات جامعه روحانيت شيعه افغانستان را تأسيس نمودم و رياست آن را طبق انتخابات اعضاى آن برعهده دارم. در پرتو تلاش اين شوراست كه مشكلات عديده‌

[1] . حجة الاسلام دكتر حسينى حنيف از زبان آية اللّه محسنى نقل مى‌كند: آية اللّه محسنى در يكى از هتل‌هاى اسلام‌آباد همراه ديگر رهبران جهادى افغانستان مهمان دولت پاكستان بود. قرار بود رهبران جهادى افغانستان به عربستان بروند. ايشان كمى ديرتر حركت كردند، وقتى به فرودگاه رسيدند هواپيماى حامل مجاهدين پرواز كرده بود. وقتى به هتل بازگشت، متصديان هتل گفتند: هزينه هر شب صد دلار مى‌شود؛ زيرا دولت پاكستان ديگر هزينه شما را نمى‌پردازد. آية اللّه محسنى مى‌فرمايند: بنده هم كه تمايل نداشتم شبى صد دلار بپردازم، داخل پاركى عباى خود را بر روى سرم كشيدم و دراز كشيدم. اما به سبب آزار و اذيت پشه‌ها به راه افتادم تا سرپناهى پيدا كنم. در محلات پايين شهر در مسافرخانه‌اى را زدم و آن شب را در آن مسافرخانه با يك دلار سپرى كردم. شبيه اين اتفاق در لندن برايم رخ داد. در كنفرانسى دعوت بودم، وقتى به هتل محل اقامتم مراجعه كردم، با تعجب متوجه شدم يك شب زودتر آمده‌ام، ازاين‌رو برگشتم و آن شب را در يكى از پارك‌هاى لندن سپرى كردم.

[2] - محمد آصف محسنى، نظريات، ص 9.