نمى‌بينم؛ زيرا پيامبر صلّى اللّه عليه و اله با رضايت از آن‌ها از دنيا رفت، سپس على عليه السّلام، عثمان، زبير، طلحه، سعد و عبد الرحمن را نام برد.[1]

روايت چنين مى‌رساند كه پيامبر صلّى اللّه عليه و اله از همه صحابه راضى نبود و فقط از اين شش نفر راضى بوده است.

- از ابن عباس روايت شده است كه زنى زيباروى پشت سر پيامبر صلّى اللّه عليه و اله نماز مى‌خواند. برخى مسلمانان در صف اول مى‌ايستادند تا آن زن را نبينند؛ اما برخى اصحاب در نماز تأخير مى‌انداختند كه در صف آخر قرار گيرند و هنگام ركوع به‌گونه‌اى آن زن را نگاه كنند. خداوند اين آيه شريفه را در نكوهش گروه دوم نازل كرد: «ما مستقدمين و مستأخرين شما را مى‌شناسيم».[2]

- ابى هريره روايت كرده است كه سعد بن عباده انصارى از پيامبر صلّى اللّه عليه و اله پرسيد: اگر كسى مردى را با همسر خود ببيند، آيا مى‌تواند آن مرد را بكشد؟ پيامبر صلّى اللّه عليه و اله فرمود:

خير؛ سعد گفت: به آن خدايى كه تو را به حق گرامى داشت مى‌تواند بكشد. پيامبر صلّى اللّه عليه و اله فرمود: به آنچه بزرگ شما مى‌گويد، گوش دهيد.[3]

فصل سوم: صحابه منافق‌

- قيس مى‌گويد به عمار گفتم ... حذيفه از پيامبر صلّى اللّه عليه و اله روايت نمود كه آن حضرت فرمود:

في أصحابي إثنا عشر منافقا، فيهم ثمانية لا يدخلون الجنّة حتى يلج الجمل في سمّ الخياط؛[4]

[1] . محمد بن اسماعيل بخارى، صحيح بخارى، ج 12، ص 466.

[2] . حجر، آيه 24.

[3] . مسلم بن حجاج، صحيح مسلم، ج 7، ص 495.

[4] . همان، ج 4، ص 2143.