1. ممكن است مقصود دين در اصول و فروع خود باشد.

2. ممكن است معرفت نسبى حق تعالى باشد (مجمع البيان، ج 8/ 141)

3. ممكن است تعليم اسماء (كه همان علوم مختلف انسان در معارف دينى و

امور تجربى و انسانى) باشد كه استعداد آنها را داشت و تا امروز صدها هزار كتاب مفيد در مسائل علوم دينى و تجربى و انسانى تأليف نموده است، و اختراعات و اكتشافات عجيبى داشته است و ظاهرا آينده او بهتر از گذشته و حال است.

4. هرسه امر فوق مراد باشد.

5. خلافت الهى در زمين‌

6. ولايت الهى كه خدا را متولى و ولى همه امور داند. كه در اين قول مراد از عرضه مقايسه ومراد از پذيرفتن و عدم پذيرفتن، استعداد گرفتن و عدم استعداد گرفتن است. (صاحب ميزان، ج 16)

7. نور الهى كما عن صاحب الاسفار تفسير قرآن كريم، ج 3/ 398

8. قبول فيض الهى تفسير غرائب القرآن و غائب القرآن، ج 5/ 468

9. عهد و پيمان الست بربكم؟ قالوا بلى و اذ اخذ ربك من بنى آدم‌

10. رحمانيت و رحيميت‌

دوم) مراد از آسمانها و زمين و كوهها خود آنها است يا ساكنين آنها؟

كلمه إبا (امتناع) و اشفاق و حتى كلمه (عرضه) معناى دوم را تاييد ميكند ولى كلمه (كوهها) و اصالت عدم تقدير، معناى اول را رجحان مى بخشد، زيرا عادتا و غالبا كوهها اهل و ساكنين ندارد. و برفرض احتمال اول، مفاهيم‌