يك صحراى تاريك با يك دانه شمع است! و خضرى هم وجود ندارد كه همراه او برويد.

47. بازهم فطرى بودن ايمان به خدا

يكى از مدرسين عالى مقام ترك (واستاد اينجانب) (رحمه الله) در حوزه علميه نجف اشرف در ضمن درس عقايد نقل مى كرد، در اوايل تسلط كمونيستها در آذربايجان (بادكوبه) جنگهاى پراكنده اى، بين مسلمانان محلى و كمونيستان روسى صورت مى گرفت، در يكى از اين جنگها كه كمونيستان نادان ستمگر شكست خورده بودند، يك مبلغ كمونيست را ديديم كه در حال فرار «بوك بوك» (خداخدا) مى گفت و به او پناه مى برد و سلامتى خود را از او مى طلبيد.

پس از فرو نشستن جنگ روزى به او گفتند كه تو در حال آرامى وجود خدا را انكار مى كردى و چنين و چنان مى گفتى و مردم رابه الحاد تشويق ميكردى، چگونه آنروز در موقع فرار خودت از خدا ياد مى كردى و از او كمك ميخواستى؟! آن مبلغ كمونيست گفته بود تبليغ انكار خدا و بى دينى وظيفه رسمى ام مى باشد كه در مقابل آن حقوق ماهانه مى گيرم، ولى از نظر انسانى من وجدان دارم و ممكن نيست منكر خدا باشم مگر من خرم كه منكر خداوند جهان بشوم؟!

أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْ‌ءٍ أَمْ هُمُ الْخالِقُونَ؟ اين بيان فولادين عوام فهم قرآن مى گويد: انسانها يا بدون سبب و آفريدگار خلق شده اند؟ يا خودشان خالق خودشان هستند؟ يا خداوند آنان را آفريده است؟