به هرحال مركز زمين مثل پوسته آن جامدنيست و پوسته آن نسبت به مركز، مثل پوسته تخم مرغ است نسبت به درون آن، زمين با حركتهاى وضعى و انتقالى و محورى و ساير حركتهاى ديگريكه دارد اگر كوهها نمى بود مرتبا پوسته آن كه روى هسته پلاستيكى زمين قرار گرفته به اين سو و آن سو مى لغزيد و زندگى را غير ممكن مى ساخت و چه بسا كه پوسته پاره مى شد. و اين كوهها هستند كه از هر طرف سر به آسمان كشيده و چند مقابل آن در زير زمين ريشه دوانيده و از هرطرف پوسته زمين را به زنجيركشيده و آن را بر روى هسته ميخكوب كرده اند.

ناگفته نماند كه ريشه كوهها در زيرزمين چند برابر ارتفاع آنها روى زمين است و نيز ناگفته نماندكه كوهها فقط بر روى قاره ها نيستند. بلكه در زير درياها و كف اقيانوسها نيز كوههاى بسيار وجود دارد بلكه درازترين سلسله جبال در زير آبها پنهان است مثلا سلسله جبال اطلس ميانه از ايسلند شروع شده و به سوى قطب جنوب ادامه دارد. باين سلسله جبال كه به شكل حرف انگليسى «S» است در حدود بيست هزار كيلومتر طول دارد و بيشتر قله هاى آن با سطح آب نيم تا يك ميل فاصله دارد (دريا ديار عجايب)

در مجله مكتب اسلام شماره 8، سال 13، صفحه 68 مقاله مفصل و علمى درباره لنگر بودن كوهها هست كه بسيار مفيد و قابل دقت است. در آنجا هست كه طوفانهاى روى كره زمين سرعت حركت آن را كم يا زياد مى كنند مثلا در طول 50 كيلومتر طوفان اگر بلندى كوهها را 2 كيلومتر در نظر بگيريم نسبت به جهت طوفان، 86 ميلى متر در ثانيه از سرعت حركت زمين كاسته يا به آن اضافه مى شود اين افزايش گرچه‌