مرحله سوم آن است.[1] همين دانشمند در تفسير (فاتبعه شهاب ثاقب) مى گويد ظاهرا مراد از شهاب ثاقب، سنگهاى آسمانى است كه با سرعت 48 هزار كيلومتر در ساعت وارد جو زمين شده و در اثر حرارت و تماس با گازهاى جو مشتعل شده و ما آنها را به صورت نوارى از نور مشاهده مى كنيم.[2]

145 كوهها ميخهاى زمين اند

در قرآن مجيد مى خوانيم: «أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهاداً وَ الْجِبالَ أَوْتاداً»؛ آيا زمين را گسترده و كوهها را ميخها قرار نداديم؟ (نباء/ 7) و ايضا «وَ أَلْقى‌ فِي الْأَرْضِ رَواسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِكُمْ» (نحل/ 15) «وَ أَلْقى‌ فِي الْأَرْضِ رَواسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِكُمْ» (لقمان/ 10)

رواسى جمع راسيه به معنى ثابت و محكم و «تميد» از «ميد» به معنى ميل و اضطراب است يعنى در زمين كوههاى ثابت و محكم افكند تا شما را ميل ندهد و اين سو و آن سو نيندازد و مضطرب نكند، ميل و اضطراب مردم در صورتى است كه زمين خودش مائل و مضطرب و لرزان باشد. در نهج البلاغه، آن كتاب عظيم الشان و مجهول مانده، فرموده است:

«و وتد بالصخور ميدان ارضه»

خطبه اول يعنى لرزه و

[1] . به كتاب قاموس قرآن، ج 1، ص 309 و تفسير پرتوى از قرآن و كتاب پيدايش و مرگ خورشيد مراجعه شود

[2] . قاموس قرآن، ج 1/ 306