كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ‌ (صافات 40)[1]

و همين بزرگواران‌اند كه حمد و ثناى خدا را به طول صحيح بجا مى‌آورند: سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ. (صافات 160)[2]

بعبارت ديگر امتياز عالى مخلصين- به فتح لام- به چهار امر است كه از آيات گذشته به دست مى‌آيد:

1- مخلصين از وسوسه و اغواى ابليس در امان هستند. لكن اختصاص اين امر به آنان بخاطر كلمه (منهم) خالى از بحث نيست.

2- محكوم به «فزع» و «صعق» در موقع دميدن اول در صور نيستند.

3- پاداش آنان از عمل شان نيست.

4- ثناى الهى را كما هو حقّه (يا حداقل بطور صيحح) بجا مى‌آورند.

به هر حال كلمه مخلص، به فتح لام، در قرآن تنها بر يوسف و موسى اطلاق شده است (يوسف و مريم).

خاتمه بحث‌

[1] - انصراف آيه بخاطر آيه ما قبل آن به كفار و مجرمين بعيد نيست و لذا نمى‌شود اين امتياز را ثابت كرد بلكه مطالعه آيات بعدى( لِمِثْلِ هذا فَلْيَعْمَلِ الْعامِلُونَ) مى‌رساند كه جزاى آنان از ناحيه عمل است.

[2] - احتمال انصراف سابق در اين آيه نيز جارى است.