فصل پانزدهم: سؤال و جواب و عذاب و ثواب در قبر

1- از امام صادق (ع) در روايت ابى بصير در كافى نقل شده است:[1] وقتى (مؤمن محتضر) از سخن گفتن بازماند رسول خدا (ص) و كسى كه خدا بخواهد (مراد امير المؤمنين (ع) است) نزد او مى‌آيند، رسول خدا (ص) به طرف راست او و آن ديگرى به طرف چپ او مى‌نشينند، رسول خدا (ص) به او مى‌گويد چيزى را كه اميد ميداشتى اينك به پيش روى تو است و از آنچه كه مى‌ترسيدى، از آن ايمن هستى، بعد درى از بهشت براى او باز مى‌شود، به او مى‌فرمايد اين منزل تو در بهشت است (يعنى بهشت برزخى) و اگر بخواهى تو را به دنيا برمى‌گردانيم؟ كه طلا و نقره هم در اختيارت قرار ميگيرد، عرض ميكند احتياجى به آن ندارم، در اين موقع رنگش سفيد ميشود و بر پيشانى او عرق نشسته لبهايش بسته و بالا مى‌رود و سوراخهاى دماغش باز مى‌شود و اشك در چشم چپش پيدا مى‌شود ... وقتى نفس او از جسد خارج شده دوباره آنچه كه‌

[1] - ص 196 ج 6 و رجال السند كلهم ثقات سوى خالد بن عمارة فانه مجهول او مهمل لم يروا فيه مدحا و لاذما.