باشد كودكان آزمايشگاهى بخرند و آن را بزرگ نمايند، از هاله افتخار و ستايشى كه گرداگرد زن آبستن و مادر را فرا مى گيرد و در هنر و ادبيات شرق و غرب به وفور ديده مى‌شود، بى بهره خواهد شد.

هايمن ويتزن روان پزشك معروف امريكايى مى گويد: «اگر كودكى كه در شكم زن است، مال او نباشد، بلكه از يك تخمك برتر و از زن ديگر، و يا حتى از يك ظرف كوچك مخصوص جنين به رحم او تلقيح شده باشد، كيش و ستايش مادرى چه مى‌شود؟ نه تنها مفهوم مادرى، بلكه مفهوم پدرى هم مورد تجديد نظر اساسى قرار گرفته است؛ زيرا وقتى زنى در رحم خود جنينى را مى پرورد كه در رحم زن ديگر بارور شده باشد، در اين ميان كدام يك از اين ها مادر محسوب مى‌شوند، و پدر آن ها چه كسى است؟ چنانچه زن و شوهرى جنينى را خريدارى مى‌كنند، در اين صورت نقش والدين، تنها جنبه حقوقى پيدا مى‌كند نه جنبه زيست! واقعا اگر پدر و مادرى حق خريد و فروش جنين هاى زنده را داشته باشند، اين عمل به معناى بازگشت به شكل تازه‌اى از دوران برده دارى است.» (شوك آينده، آلوين تافلر، ترجمه حشمت الله كامرانى، ص 242).

خانواده سيال‌

در جامعه صنعتى غرب، توده هاى كارگر همواره آماده اند تا براى يافتن يا انجام كار به هرجا بروند، از سرزمين هاى بومى خود دل بكنند، و هر وقت لازم شد- نه هميشه- دوباره به خانه وكاشانه خود برگردند. به اين وسيله خانواده گسترده با تعداد فرزندان زياد جاى خود را به خانواده هسته‌اى با تعداد كمى فرزندان داده است، خانواده هسته‌اى، واحدى است ساده و داراى قابليت انتقال بهتر و سريع تر؛ به اين دليل كه اين خانواده ها تنها از پدر، مادر و تعداد كمى اندك فرزند تشكيل شده و امروزه در تمام جوامع صنعتى به صورت الگو در