ارايه كرد. خدمت اسلام به زنان از دو ناحيه بود: اول در روان‌شناسى زن و مرد اعجاز كرد. دوم زنان را به حقوق انسانى شان آشنا نمود. از اين رو اسلام نهضتى را آغاز كرد كه طى آن احترام پدران را نزد دختران، و احترام شوهران را نزد زنان از ميان نبرد، اساس خانواده ها را متزلزل نكرد، زنان را به شوهر دارى و مادرى و تربيت فرزندان، بدبين ننمود؛ براى مردان مجرد و شكارچى اجتماع كه دنبال شكار مفت مى گردند وسيله درست نكرد، و زنان را از آغوش پاك شوهران و دختران را از دامن پرمهر پدران و مادران تحويل صاحبان مقام و ثروت نداد. اما بعد از صدر اسلام آيا وضع به همان صورت باقى ماند؟ آيا در جهان معاصر، و به ويژه عصر جديد در اين باره و عرصه اتفاقى نيفتاد؟ پاسخ اين سوال را پى مى گيريم.

نابودى ارزش مادرى:

آنچه در دهه هاى گذشته ارزش مادرى را در غرب به شدت تقليل داد، و بر آن ضربه هاى مهلك وارد كرده، آثار و عواقب تكنولوژى جديد است؛ زيرا اكنون ديگر تعيين پيشاپيش جنسيت كودك، و حتى تعيين ميزان هوش، قيافه و ويژگى هاى شخصيتى كودك در دوران رحم، جنبه هاى عملى و عينى يافته است، پرورش نطفه در محفظه شيشه‌اى، خوردن چند قرص و مطمئن شدن شدن از عدم حاملگى، رفتن به محل نگهدارى جنين و خريدن جنين، هرگونه ارزش مادرى كردن را از بين برده و يا لااقل كاهش داده است.

با ادامه اين روند و تشديد آن، ديرى نخواهد پاييد كه تمام مفاهيم قرار دادى در باره خانواده و مسئوليت هاى آن بيش از اكنون از ميان خواهد رفت. به راستى وقتى انسان غربى بتواند كودكان را در ظروف آزمايشگاه پرورش دهد، در مفهوم مادر شدن چه تغييرات عظيمى روى خواهد داد؟ زنان در صورتى كه قرار