آن هيبت و آن سطوت و آن شأن معلى‌

از متن جهان رفت به تحويل عدم ها

شد خاك همان چشم و بشد فرش قدم ها

آن بازوى مستحكم و آن پنچه شيرى‌

آن هيكل با حشمت و آن شأن ملكوتى‌

آن قدرت بى‌مثل و همان حالت مستى‌

شد طعمه موران لحد رفت زگيتى‌

در عالم عنصر بسپرد ذره خاكى‌

آن مستى و عيش و طرب و وجد مسلسل‌

آن خوردن و پوشيدن و آن وضع مجلل‌

آن كبر و غرور و ستم عيش معجل‌

با فقر و سكوت وكر وكوريست مبدل‌

با ذلت و خوارى و بلا گشت معلل‌

ظاهر نشده كسى چو فردا را

امروز شكن پيكر اين سودا را

خوش باش به ياد اوكه دروقت فناء

هر غصه بيايد و نيابد ما را

رنگ چمن از گريه ابر است مخضر بلبل به سر غنچه گل گشت معطر

عارف به اميد نظر دوست منور

عاشق زغم جلوه يار است مكدر