است و اصل دوازدهم قانون اساسى جمهورى اسلامى
ايران چنين مىگويد: «دين رسمى اسلام و مذهب جعفرى و اثناعشرى است و اين اصل الى
الابد غير قابل تغيير است و مذاهب ديگر اسلام اعم از حنفى، شافعى، مالكى، حنبلى و
زيدى، داراى احترام كامل مىباشد و پيروان اين مذاهب در انجام مراسم مذهبى، طبق
فقه خودشان آزاداند. در تعليم و تربيت دينى و احوال شخصيه (ازدواج، طلاق، ارث و
وصيت) و دعاوى مربوط آن در دادگاهها، رسميت دارند و در هر منطقهاى كه پيروان هر
يك از اين مذاهب اكثريت داشته باشند، مقررات محلى در حدود اختيارات شوراها بر طبق
آن مذهب خواهد بود، با حفظ حقوق پيروان ساير مذاهب.
دوم: حضور شيعه در دولت به اندازه كميت خود.
در
دورانهاى گذشته مردم شيعه به طور غالب، جز در مناصب بسيار پايين دولتى (كاتب،
سركاتب و مأمور مثلا) در پستهاى مهم نقش نداشتهاند و جرمشان شيعه بودنشان بوده
است! اين تبعيض غير