س (1)- چرا خداوند انسان را مكلف و موظف كرد، در حاليكه او از عبادت بنده‌گانش بى‌نياز بوده و غنى مطلق مى‌باشد؟

ج- وظائفى را كه خداوند براى بندگانش مقرر داشته است تماما داراى منفعت و مصلحت است كه تا امروز غالب آنها بتوسط عقل يا علوم كشف شده و اين منفعت براى خداوند متعال نيست، بلكه براى بهبودى بدن و حيات مادى فردى است، يا براى بهترى نظام اجتماعى يا حسن اقتصاد عمومى. يا براى تكميل روحى. عباداتى را كه ما بجا مى‌آوريم نه براى احتياج حضرت حق (جل جلاله) بآنها است، بلكه براى نورانيت روح و صفاى باطن ما است، تا استعداد درونى ما به مرحله ظهور و فعليت رسيده بآخرين درجه كمال معنوى خويش فائق آئيم.

در حقيقت، دين و شريعت بالاترين نعمتى است كه طرف خداوند براى زندگى ما، روح ما را آرامش ميدهد، اميد ما را به سعادت ابدى آينده ما تقويت مى‌بخشد، باطن ما را صفا و جلائش ميدهد، در نظام اجتماعى بهترين خط امنيتى را ترسيم ميكند عليهذا هر كس كه بدين بيشتر علاقه داشته باشد، طبعا كمال و خوشبختى بيشترى دارد.