«وَ
نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْءٍ وَ هُدىً وَ رَحْمَةً وَ
بُشْرى لِلْمُسْلِمِينَ» (النحل: 89)؛ از اين آيات تا حدودى
پيدا است كه لفظ كتاب بر مقدار زيادى از آيات كريمه اطلاق شده است مثلًا قرآن به
چند آيه تبيان هر چيز نمىشود و نه موجب اخراج مردم از هر تاريكىهاى متعدد
مىگردد.
وجه
اطلاق كتاب و نوشته چه بر چند آيه و چه بر مقدار زياد و چه بر همه قرآن يا به
اعتبارمامضى است كه درلوح محفوظ بوده است: «وَ اتْلُ ما أُوحِيَ
إِلَيْكَ مِنْ كِتابِ رَبِّكَ ...» (الكهف: 27)
و
نزديك به آن (آيه 45 عنكبوت) است. «تَنْزِيلُ الْكِتابِ لا رَيْبَ
فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ» (السجدة: 2) «كانَ
ذلِكَ فِي الْكِتابِ مَسْطُوراً» (الإسراء: 58)
و
يا به اعتبار مستقبل از باب من قتل قتيلًا چون آيات همه بعد از وحى نوشته شدند و
نيز مانند: «قالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتانِيَ الْكِتابَ وَ جَعَلَنِي
نَبِيًّا» (مريم: 30)
و
اما اين كه همه آيات در لوح محفوظ ثبت بوده به اين نمونه ها توجه كنيد:
1-
«وَ لا أَصْغَرُ مِنْ ذلِكَ وَ لا أَكْبَرُ إِلَّا فِي كِتابٍ مُبِينٍ»
(سبإ: 3)