لمس بتوانيم‌[1]

ولى اجسام لطيف زنده ممكن است همديگر را ببينند، قرآن از شيطان چنين نقل مى‌كند: «إِنِّي أَرى‌ ما لا تَرَوْنَ ...» (الأنفال: 48)

من مى بينم چيزى را كه شما (مشركين جنگ بدر) نمى بينيد، ظاهر يا اطلاق اين آيه مى رساند كه شيطان ملائكه نازل شده و يارى و حمايت آنان از مسلمانان را ديده است. و ملائكه هم جن را مى بينند و آنان را قبض روح مى دارند (دقت شود والله العالم) و مؤيد اين كه ملائكه جن را مى ديدند فرار شيطان از صحنه جنگ بدر است زيرا او مى ترسيد ملائكه از او انتقام بگيرند (نَكَصَ عَلى‌ عَقِبَيْهِ) بعقب برگشت و فرار كرد. بلكه آيه مباركه‌ «يَوْمَ يَرَوْنَ الْمَلائِكَةَ لا بُشْرى‌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُجْرِمِينَ ...» (الفرقان: 22)

دلالت دارد كه إنسان ملائكه را در قيامت مى بينند و از اين جا مى دانيم در آن جهان إنسان مطلق اجسام لطيفه را مى بيند. و تغييراتى در حواس‌ما، به وجود مى‌آيد.

علم أنبياء به موضوعات خارجى‌

آياتى از قرآن مجيد دلالت دارد كه أنبياء به همه‌ى حوادث و واقعيتهاى فعلى و گذشته و آينده علم ندارند اين هم بعضى از آن آيات مباركه:

«عَفَا اللَّهُ عَنْكَ لِمَ أَذِنْتَ لَهُمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ تَعْلَمَ الْكاذِبِينَ» (التوبة: 43)

خداوند از تو بگذرد چرا به آنان اذن دادى (كه به جنگ نروند) تا برايت راستگويان روشن مى‌شد و دروغ گويان را مى دانستى‌

«ذلِكَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَ ما كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ أَجْمَعُوا أَمْرَهُمْ وَ هُمْ يَمْكُرُونَ»

[1] - آيه مباركه« وَ لَوْ تَرى‌ إِذْ يَتَوَفَّى الَّذِينَ كَفَرُوا الْمَلائِكَةُ يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبارَهُمْ وَ ذُوقُوا عَذابَ الْحَرِيقِ» الأنفال: 50 دلالت بر وقوع لمس ملائكه ببدن إنسان دارد مگر اين كه اين زدن پس از مردن كافر ببدن برزخى لطيف او باشد نه بدن مادى دنيوى او.