آورده اند و تقوى داشتند. براى آنان در زندگانى حاضر و در (زندگانى) ديگر (در قيامت يا بهشت) شاد هستند. كلمات (وعده هاى) خدا تبديلى ندارد و اين (مژده) همان فوز بزرگ است. دوستان مُقّرب بحق تعالى در دنيا و اخرت از فيوضات معنوى ربّانى بر خور دارند؛ و مانند نفوس ضعيفه بهر باد نمى لرزند و تحت تأثير مسايل مادى و مقطعى نمى روند.

مصاعب و مصائبى كه در دنيا بر إنسان‌ها عارض ميگردد هر چند از نگاه فيزيكى بر أولياء و عوام مؤمنين و حتى دشمنان خدا فشار يكسان دارد ولى از نگاه روانى غم و اندوه متفاوت است، سيد اولياى اولين و اخرين از گرسنه گى رنج مى برد و برمرگ فرزند خود ابراهيم به شهادت تاريخ، گريه نمود آيا سيد البشر از فوت و دفن دختر خود محزون نشد؟ شايد إنكار آن نوعى توهين به إنسانيت آن حضرت (ص) باشد و همچنين از شهادت عموى خود حمزه (رض) ولى ترس و غم أولياء نسبت به ديگران بسيار ضعيف و قليل وكوتاه مدت است. بلى در قيامت أولياء جز خوشنودى و سرور، غم و اندوه و ترسى ندارند «أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ» (الأنعام: 82)

دام خطرناك ابليس‌

جماعتى از دين داران ادعا دوستى با خدا را دارند و ميگويند ما مطمئنيم كه در قيامت بهشت مى رويم جماعتى از صوفيه رسوايى را بالاتربرده اند و ميگويند عارف وقتى بكمال رسيد، تكليف از او ساقط مى‌شود آخر او ديگر تكاملى ندارد!! اين غافلان گمراه نمى‌دانند پيامبر بزرگ اسلام رئيس أولياء الله كاملين مكملّين بود تا آخرين لحظه حيات مكلف بود و خداوند را پرستش مى‌كرد.

بزرگترين امتياز أولياء الله در آيه يونس إيمان و تقوى (انجام فرايض و اجتناب محرمات) بوده، هر كسى خطاب قرآن را به سيد البشر بخواند، ميداند ادعاى سقوط تكليف خارج از