شيوخ خرافة شعار جهالة مدار و افضليت آن حضرت صلوات اللَّه عليه و اولوية او بخلافت نيز از اين حديث معلوم ميتوان كرد كه سيد انبيا (ص) فرمود كه اى على من سيد ولد بنى آدمم و تو سيد عربى و سلمان سيد فارس و صهيب سيد روم و بلال سيد حبشه و طور سيد كوه‌ها و سدرة سيد درختها و اشهر حرم سيد ماهها و قرآن سيد كلامها و سيد قرآن سورة البقرة و سيد سورة البقرة آية الكرسى و از امام جعفر صادق عليه و على آبائه الصلاة و السلام مرويست كه هر كه البقرة و آل عمران بخواند در روز قيامت اين هر دو سوره دو چتر شوند بر سر او و از تاب آتش آن روز او را نگاه دارند و نيز مرويست كه هر كه خواهد كه در دار دنيا ارجمند باشد و در عقبى بمرتبه بلند رسد بايد كه تلاوة اين سوره نمايد كه‌ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ الم‌ علما را در اينكلمه و امثال آن از حروف مقطعه اقوال بسيار است و در اينجا اكثر آن ايراد نموده ميشود از آن جمله صاحت انوار آورده كه همه الفاظ تهجى اسمائند كه مسميات آن حروفند كه كلمات از آن مركب شده‌اند بجهة دخول آن در حد اسم و اعتوار از آنچه مختص است باسم بر آن چون تعريف و تنكير و جمع و تصغير و وصف و اسناد و اضافه و غير آن مانند (الباء) و تعريف (و باات) و (بييه) و (بئيئه) و (حسنت الباء) و (باء المصاحبة) و خليل و ابو على فارسى تصريح باين نموده‌اند در مصنفات خود و آنچه مرويست كه ابن مسعود از پيغمبر (ص) روايت كرده كه‌

(من قرء حرفا من كتاب اللَّه فله حسنة و الحسنة بعشر امثالها لا اقول الم حرف و لكن الف حرف و لام حرف و ميم حرف)

مراد باين غير معنى حرفيست كه آنعدم دلالت آنست بر معنى در نفس خود چه تخصيص حرف به اين معنى عرف مجدد است بلكه مراد معنى لغويست كه آن كلمه است و تسميه اسم بحرف در كلام عرب شايع و مستعمل است و شايد كه آن حضرت تسميه آن كرده باشد باسم مدلول آن و حديث‌

(نزل القرآن على سبعة احرف)

نيز از اين قبيل است و چون مسميات اين اسماء حروف وحدانيند و اين اسماء مركب است پس تصدير سوره بآن حروف بجهت آنست كه تا تأديه آن بسمى اول آن چيزى باشد كه قرع سمع كند و استعاره (همزه) در مكان (الف) بجهت تعذر ابتداء است بآن و اين اسما ما دام كه عوامل دريلى ايشان واقع نشود خالى از اعرابند بجهت فقد موجب اعراب و مقتضى آن لكن قابل اعرابند بجهت عدم تناسب بمبنى الاصل و لهذا ميگويند كه (ق و ص) با وجود التقاء ساكنين و آخر آن را حركت نميدهند مانند (اين و هؤلاء) و چون مسميات اين اسماء عنصر كلام و بسايط آنند كه تركب كلام از آنست از اينجهت افتتاح سوره بطايفه از آن شده بجهة ايقاظ آن كسى كه تحدى بقرآن كند و تنبيه بر آنكه آنچه بر ايشان خوانده ميشود كلاميست منظوم از چيزى كه ايشان نگردانيده‌اند ايشان كلام خود را از آن منتظم ميسازند كه اگر ورود آن از جانب غير خدا ميبود از اتيان بمثل آن عاجز نميبودند با آنكه در نهايت فصاحت و غايت بلاغت بودند پس گوئيا كه حقتعالى از روى خطاب با بندگان‌