سرش نهاده شده اند. پس هر گاه سجده مى‌كند، فرو مى‌ريزند و او از نماز فارغ مى‌شود، در حالى كه خطاهايش ريخته است.[1]

80. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله‌-

در بيان پاداش نماز-: هنگامى كه به نماز مى‌ايستى و رو به قبله مى‌كنى و [سوره‌] حمد را و هر سوره‌اى را كه مى‌توانى، مى‌خوانى و سپس خم مى‌شوى و ركوع و سجود را كامل به جا مى‌آورى و تشهّد و سلام مى‌گويى، همه گناهانِ ميان نمازى كه آورده‌اى تا آخرين نماز پيش از آن، آمرزيده مى‌شود. اين است آنچه از نمازت به دست مى‌آورى.[2]

81. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

هيچ نمازى نيست كه وقتش فرا رسد، جز آن كه فرشته‌اى پيش روى خدا ندا مى‌دهد: اى مردم! به سوى آتش‌هايى كه بر پشت خود افروخته‌ايد، برخيزيد و آنها را با نمازتان خاموش كنيد.[3]

82. امام على عليه السلام:

هر كس نماز را با آگاهى از حقيقتش به جا آورد، آمرزيده مى‌شود.[4]

[1]. إنَّ المُسلِمَ لَيُصَلّي وخَطاياهُ مَوضوعَةٌ عَلى‌ رَأسِهِ، فَكُلَّما سَجَدَ تَحاتَّت عَنهُ، فَيَفرُغُ حينَ يَفرُغُ مِن صَلاتِهِ وقَد تَحاتَّت خَطاياهُ( المعجم الصغير: ج 2 ص 136، المعجم الكبير: ج 6 ص 250 ح 6125).

[2]. فَإِذا قُمتَ إلَى الصَّلاةِ وتَوَجَّهتَ وقَرَأتَ امَّ الكِتابِ وما تَيَسَّرَ لَكَ مِنَ السُّوَرِ، ثُمَّ رَكَعتَ فَأَتمَمتَ رُكوعَها وسُجودَها وتَشَهَّدتَ وسَلَّمتَ، غُفِرَ لَكَ كُلُّ ذَنبٍ فيما بَينَكَ وبَينَ الصَّلاةِ الَّتي قَدَّمتَها إلَى الصَّلاةِ المُؤَخَّرَةِ، فَهذا لَكَ في صَلاتِكَ( كتاب من لا يحضره الفقيه: ج 2 ص 202 ح 2138، الأمالى، صدوق: ص 643 ح 872).

[3]. ما مِن صَلاةٍ يَحضُرُ وَقتُها إلّانادى‌ مَلَكٌ بَينَ يَدَيِ اللَّهِ: أيُّهَا النّاسُ! قوموا إلى‌ نيرانِكُمُ الَّتي أوقَدتُموها عَلى‌ ظُهورِكُم فَأَطفِئوها بِصَلاتِكُم( تهذيب الأحكام: ج 2 ص 238 ح 944، ثواب الأعمال: ص 57 ح 1).

[4]. من أتَى الصَّلاةَ عارِفاً بِحَقِّها غُفِرَ لَهُ( الخصال: ص 628 ح 10، تحف العقول: ص 117).