4/ 3: فرمان دادن خانواده به نماز

قرآن‌

اى پسر دلبندم! نماز بر پا دار و به كار پسنديده وا دار و از كار ناپسند باز دار و بر آسيبى كه به تو وارد آمده است، شكيبا باش. اين، [حاكى‌] از عزم در امور است.[1]

حديث‌

69. امام على عليه السلام:

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله خود را با خواندن نماز به رنج مى‌افكند، با آن كه مژده بهشت شنيده بود. چون خداوند سبحان فرمود: و خانواده‌ات را به نماز فرمان ده و خود بر آن شكيبا باش. ما از تو روزى نمى‌خواهيم. ما به تو روزى مى‌دهيم، و فرجام [نيك‌] براى پرهيزگارى است، پس خانواده‌اش را به آن فرمان مى‌داد و خود بر آن، شكيب مى‌ورزيد.[2]

70. امام باقر عليه السلام:

ما پسرانمان را از پنج سالگى به نماز فرمان مى‌دهيم و شما پسرانتان را از هفت سالگى به نماز خواندن فرمان دهيد.[3]

71. امام صادق عليه السلام:

پسربچّه در هفت سالگى مجدداً دندان در مى‌آورد و در نُه سالگى به نماز فرمان داده مى‌شود.[4]

[1]. سوره لقمان، آيه 17: يا بُنَيَّ أَقِمِ الصَّلاةَ وَ أْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَ انْهَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ اصْبِرْ عَلى‌ ما أَصابَكَ إِنَّ ذلِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ.

[2]. كانَ رَسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله مُنصِباً لِنَفسِهِ بَعدَ البُشرى‌ لَهُ بِالجَنَّةِ مِن رَبِّهِ، فَقالَ عز و جل: وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها لا نَسْئَلُكَ رِزْقاً نَحْنُ نَرْزُقُكَ وَ الْعاقِبَةُ لِلتَّقْوى‌، فَكانَ يَأمُرُ بِها أهلَهُ ويَصبِرُ عَلَيها نَفسَهُ( الكافى: ج 5 ص 37 ح 1، نهج البلاغة: الخطبة 199).

[3]. إنّا نَأمُرُ صِبيانَنا بِالصَّلاةِ إذا كانوا بَني خَمسِ سِنينَ، فَمُروا صِبيانَكُم بِالصَّلاةِ إذا كانوا بَني سَبعِ سِنينَ( الكافى: ج 3 ص 409 ح 1، تهذيب الأحكام: ج 2 ص 380 ح 1584).

[4]. يَثَّغِرُ الغُلامُ لِسَبعِ سِنينَ، ويُؤمَرُ بِالصَّلاةِ لِتِسعٍ( الكافى: ج 6 ص 46 ح 1 و ج 7 ص 69 ح 8، تهذيب الأحكام: ج 9 ص 183 ح 738).