نائماً. فقال: الصلاة خير من النوم، فأمره عمر أن يجعلها فى نداء الصبح.[1]

مؤذّن، نزد عمر بن خطّاب آمد تا او را براى نماز صبح، خبر كند.

ديد كه خوابيده است. گفت: «الصلاة خير من النوم؛ نماز، از خواب، بهتر است». عمر به او دستور داد كه از آن پس، اين جمله را در اذان صبح بگويد.

در المصنَّف عبد الرزّاق آمده است:

ابن جريج قال: أخبرنى عمر بن حفص أنّ سعداً أوّل من قال:

الصلاة خير من النوم فى خلافة عمر .... فقال: بدعة ثم تركه و إنّ بلالًا لم يؤذن لعمر.[2]

ابن جُرَيج گفت: عمر بن حفص به من خبر داد كه سعد [مؤذّن‌]، نخستين كسى بود كه گفت: «الصلاة خير من النوم» و اين، در خلافت عمر بود .... [عمر] گفت: بدعت است؛ امّا بعدها آن را آزاد گذاشت. بلال براى عمر، اذان نگفت.

در جامع المسانيد نيز كه در بر گيرنده روايات ابو حنيفه است، چنين آمده است:

عن إبراهيم، قال: سألته عن التثويب فقال: هو ممّا أحدثه الناس و هو حسن ممّا أحدثوا و ذكر أنّ تثويبهم كان حين يفرغ المؤذّن من أذانه «الصلاة خير من النوم» مرّتين.

از ابراهيم روايت شده كه گفت: از او (ابو حنيفه) در باره «الصلاة

[1]. الموطّأ، مالك: ج 1 ص 72 ح 8.

[2]. المصنّف، عبد الرزّاق: ج 1 ص 474 ح 1829.