فاطمه نزد پيامبر صلى الله عليه و آله رفت و چون گروهى در آن جا ديد كه با پيامبر سخن مى‌گويند، خجالت كشيد و باز گشت. پيامبر صلى الله عليه و آله متوجّه شد كه فاطمه براى نيازى آمده بود و از اين رو صبح فردا نزد ما آمد .... و فرمود: «اى فاطمه! ديروز براى چه نزد من آمدى؟» ....

گفتم: به خدا سوگند، من به شما مى‌گويم، اى پيامبر خدا! او چندان با مَشك آب كشيده كه در سينه‌اش اثر گذاشته، و چندان آسياب كرده كه دستانش پينه بسته، و چندان خانه جارو كرده كه لباس‌هايش غبارآلود شده، و چندان زير ديگ، آتش افروخته كه لباسش تيره و دود گرفته شده. به او گفتم: كاش نزد پدرت مى‌رفتى و از او خدمتكارى مى‌طلبيدى كه در سختى اين كارها، يارى‌ات كند.

پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «آيا چيزى به شما نياموزم كه برايتان بهتر از خدمتكار است؟ هنگامى كه مى‌خواهيد بخوابيد، سى و چهار مرتبه" اللَّه أكبر"، سى و سه مرتبه" سبحان اللَّه" و سى و سه مرتبه" الحمد للَّه" بگوييد».[1]

[1]. ألا احَدِّثُكَ عَنّي وعَن فاطِمَةَ الزَّهراءِ عليها السلام؟ إنَّها كانَت عِندي فاستَقَت بِالقِربَةِ حَتّى‌ أثَّرَ في صَدرِها، وطَحَنَت بِالرَّحى‌ حَتّى‌ مَجِلَت يَداها، وكَسَحَتِ البَيتَ حَتَّى اغبَرَّت ثِيابُها، وأوقَدَت تَحتَ القِدرِ حَتّى‌ دَكِنَت ثِيابُها، فَأَصابَها مِن ذلِكَ ضُرٌّ شَديدٌ. فَقُلتُ لَها: لَو أتَيتِ أباكِ فَسَأَلتِهِ خادِماً يَكفيكِ حَرَّ ما أنتِ فيهِ مِن هذَا العَمَلِ.