را به تسبيح فاطمه عليها السلام فرمان مى‌دهيم، همان گونه كه آنها را به نماز فرمان مى‌دهيم. پس بر آن مواظبت كن كه بنده‌اى نيست كه بر آن مواظبت كند و بدبخت شود.[1]

288. امام صادق عليه السلام:

هر كس تسبيح فاطمه عليها السلام را در پى نماز واجب و پيش از آن كه پاهايش را بگشايد، بگويد، خداوند، بهشت را برايش واجب مى‌كند.[2]

289. امام صادق عليه السلام:

تسبيحات فاطمه عليها السلام در هر روز و در پى هر نماز، نزد من، محبوب‌تر از هزار ركعت نماز در هر روز است.[3]

9/ 6- 2: آغاز تشريع تسبيح فاطمه عليها السلام‌

290. امام على عليه السلام‌-

خطاب به مردى از قبيله بنى سعد-: آيا از خودم و از فاطمه زهرا عليها السلام برايتان سخن نگويم؟ فاطمه نزد من بود و [ديدم كه‌] آن قدر مَشك آب كشيد كه در سينه‌اش اثر گذاشت و آن قدر آسياب كرد كه دستانش پينه بست و آن قدر خانه جارو كرد كه لباس‌هايش غبارآلود شد و آن قدر آتش در زير ديگ برافروخت كه لباس‌هايش تيره و دود گرفته شد، و از اينها رنج فراوانى به او رسيد. به او گفتم: كاش نزد پدرت مى‌رفتى و از او خدمتكارى مى‌طلبيدى تا در كارهاى سختِ اين گونه، يارى‌ات كند.

[1]. يا أبا هارونَ، إنّا نَأمُرُ صِبيانَنا بِتَسبيحِ فاطِمَةَ عليها السلام كَما نَأمُرُهُم بِالصَّلاةِ، فَالزَمهُ؛ فَإِنَّهُ لَم يَلزَمهُ عَبدٌ فَشَقِيَ( الكافى: ج 3 ص 343 ح 13، تهذيب الأحكام: ج 2 ص 105 ح 397).

[2]. مَن سَبَّحَ تَسبيحَ فاطِمَةَ عليها السلام في دُبُرِ المَكتوبَةِ مِن قَبلِ أن يَبسُطَ رِجلَيهِ، أوجَبَ اللَّهُ لَهُ الجَنَّةَ( فلاح السائل: ص 297 ح 194، بحار الأنوار: ج 85 ص 332 ح 13).

[3]. تَسبيحُ فاطِمَةَ عليها السلام في كُلِّ يَومٍ في دُبُرِ كُلِّ صَلاةٍ، أحَبُّ إلَيَّ مِن صَلاةِ ألفِ رَكعَةٍ في كُلِّ يَومٍ( الكافى: ج 3 ص 343 ح 15، تهذيب الأحكام: ج 2 ص 105 ح 399).