نمى‌داند؛ [همانان كه‌] مى‌گويند: «ما بِدان ايمان آورديم. همه [ى آيات، چه محكم و چه متشابه‌]، از جانب پروردگار ماست»، و البته جز خردمندان، كسى پند نمى‌پذيرد».[1]

حديث‌

438. امام على عليه السلام: از من، در باره قرآن بپرسيد؛ چرا كه دانش اوّلين و آخرين، در قرآن است.

[قرآن‌] براى هيچ گوينده‌اى [جاى‌] سخن نگذاشته است و تأويل آن را جز خدا و استواران در دانش، كسى نمى‌داند و اينان، يك نفر نيستند. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله يكى از ايشان بود كه خداوند سبحان، آن را به او آموخت و پيامبر خدا صلى الله عليه و آله هم آن را به من آموخت و [تأويل قرآن‌] در فرزندان [معصومِ‌] او تا روز قيامت، باقى خواهد ماند.[2]

439. امام على عليه السلام: كجايند كسانى كه به دروغ و از سرِ حسادت بر ما- [از آن رو] كه خداوند، ما را رفعت بخشيد و ايشان را پست گردانيد، و به ما عطا فرمود و ايشان را محروم ساخت، و ما را راه داد و ايشان را راند-، ادعا مى‌كردند كه استواران در دانش، آنان اند و نه ما؟! در حالى كه به وسيله ما، [راه‌] هدايت، پيموده مى‌شود و كورى [دل‌ها]، زدوده مى‌گردد.[3]

440. تهذيب الأحكام‌- به نقل از عبيده سلمانى-: شنيدم كه امام على عليه السلام مى‌فرمايد: «اى مردم! از خدا بترسيد و براى مردم فتوايى ندهيد كه نمى‌دانيد؛ چرا كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله گاه،

[1]. آل عمران: آيه 7:« هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتابَ مِنْهُ آياتٌ مُحْكَماتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتابِ وَ أُخَرُ مُتَشابِهاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ ابْتِغاءَ الْفِتْنَةِ وَ ابْتِغاءَ تَأْوِيلِهِ وَ ما يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا وَ ما يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُوا الْأَلْبابِ».

[2].

[3].