2/ 3 اخلاص در آموختن قرآن‌

283. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر كس قرآن را براى رضاى خدا و به قصد شناخت دين بياموزد، به اندازه تمام ثوابى كه به فرشتگان و پيامبران و رسولان داده مى‌شود، به او ثواب داده مى‌شود.

و هر كس قرآن را براى ريا و شهرت بياموزد تا به وسيله آن، با نادانان، مجادله كند و بر دانشمندان، فخر بفروشد و با آن، دنيا را بجويد، خداوند عز و جل در روز قيامت، استخوان‌هاى او را خُرد مى‌كند، و در آتش، عذاب كسى سخت‌تر از او نخواهد بود، و هيچ نوع از انواع عذاب نيست، مگر اين كه به سبب شدّت خشم و ناخشنودى خدا بر او، با آن عذاب مى‌شود.

و هر كس قرآن را بياموزد و در آموختن، فروتنى كند و به بندگان خدا، آموزش دهد و نيّتش از اين كار، ثواب الهى باشد، در بهشت، هيچ كس ثوابش بيشتر و منزلتش عالى‌تر از او نخواهد بود و هيچ منزلت و درجه رفيع و ارزشمندى در بهشت نيست، مگر آن كه او را از آن، بيشترين نصيب و بالاترين منزلت است.[1]

284. امام صادق عليه السلام: در روز قيامت، بنده‌اى را كه قرآن آموخته است، مى‌آورند و او مى‌گويد:

«بار پروردگارا! من قرآن را به خاطر تو آموختم»؛ امّا به او گفته مى‌شود: «نه؛ بلكه‌

[1].