نام گرفته است:

فاتِحَةُ الكِتابِ شِفاءٌ مِن كُلِّ داءٍ.[1]

سوره فاتحه، درمان هر دردى است.

و همين سوره در جاى ديگر درمان سم،[2] صرع‌[3] و همه بيمارى‌ها جز مرگ‌[4] شناسانده شده است.

برخى مفسّران، شفاى جسمى‌از قرآن و سوره حمد را مجرّب و قطعى دانسته‌اند.[5]

نمونه ديگر، روايت منقول از پيامبر در باره سوره تكاثر است كه قرائت آن را هنگام خواب، مايه امان از فتنه قبر دانسته است.[6] در باره آيه‌ها نيز، فضيلت آية الكرسى مشهور است و منقول از امام رضا عليه السلام است كه قرائت آن هنگام خواب، مايه امنيت خاطر از فلج شدن، و تلاوت پس از نماز واجب، موجب پيشگيرى از مسموم شدن به وسيله نيش زهرآگين حيوانات موزى است.[7]

تأملى در احاديث قرآن‌درمانى‌

در مواجهه با روايات پيش‌گفته، نكاتى در خور ياد است:

1. برخى، خواصّ درمانى سوره‌ها و آيات را از باب عليّت تامه نمى‌دانند، بلكه تأثير قرائت را در درمان در صورتى مى‌دانند كه همراه فهم، انديشه، عمل و اخلاص باشد.[8]

[1]. مجمع البيان: ج 1 ص 87.

[2]. كنز العمّال: ج 1 ص 557.

[3]. الدر المنثور: ج 1 ص 5.

[4]. بحار الأنوار: ج 92 ص 237.

[5]. التبيان فى تفسير القرآن: ج 6 ص 513؛ أطيب البيان: ج 1 ص 58.

[6]. الكافى: ج 2 ص 587 و 624.

[7]. ر. ك: الكافى: ج 2 ص 586 و 620.

[8]. ر. ك: البرهان فى علوم القرآن: ج 1 ص 297( نوع 27)، تفسير نمونه: ج 12 ص 242.