از آنچه دوست داريد، انفاق كنيد»[1] نازل شد، زيد بن حارثه، اسبى را كه مورد علاقه‌اش بود، آورد و گفت: اى پيامبر خدا! اين، در راه خدا باشد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آن را در اختيار اسامة پسر زيد قرار داد. گويى زيد [گمان برد كه پيامبر صدقه‌اش را نپذيرفته و از اين رو آن را به پسرش بازگردانده است، پس‌] دلگير شد. پيامبر صلى الله عليه و آله چون احساس او را فهميد، فرمود: «بدان كه خدا، آن را [از تو] پذيرفت».[2]

5/ 5 ابن دَحداح و قرض دادن بهترين بوستانش در راه خدا

174. المعجم الأوسط- به نقل از عمر بن خطّاب-: چون آيه: «كيست كه به خدا قرضى نيكو دهد؟»[3] نازل شد، ابن دَحداح گفت: اى پيامبر خدا! آيا پروردگار ما، از ما تقاضاى قرض مى‌كند؟

فرمود: «آرى».

ابن دَحداح گفت: من، دو بوستان دارم: يكى در [منطقه‌] عاليه [بالا دست‌] و ديگرى در سافله [پايين دست‌]. آن را كه بهتر است، به پروردگارم قرض دادم.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «من هم آن را براى يتيمى قرار دادم كه تحت سرپرستى شماست».

سپس فرمود: «چه بسيار خرمابُنانى كه در بهشت، در اختيار ابن دَحداح است!».[4]

[1]. آل عمران: آيه 92.

[2].

[3]. بقر: آيه 245.

[4].