آنچه
موجب شد كه جُبَير بن مُطعِم، اسلام آورد، همين ويژگى [قرآن] بود. او زمانى كه
سوره طور را از پيامبر صلى الله عليه و آله شنيد، چون به اين جا رسيد:
«همانا عذاب پروردگارت، قطعاً واقع شدنى است»[2]،
گفت: ترسيدم كه عذاب، فرا رسد.
در
روايتى ديگر، آمده است كه گفت: نزديك بود قلبم از جا كَنده شود. سپس اسلام آورد.[3]
5/ 3 گريستن عبد اللَّه بن رَواحه
172.
تاريخ الطبرى- به نقل از عُروة بن زُبير-: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در
جمادى الاولى سال هشتم [هجرى]، لشكريانش را به سوى موته گسيل داشت و زيد بن حارثه
را به فرماندهى آن گماشت و فرمود: «اگر زيد بن حارثه كشته شد، جعفر بن ابى طالب،
فرمانده است و اگر جعفر كشته شد، عبد اللَّه بن رواحه جانشين اوست».
سپاهيان
اسلام- كه سه هزار نفر بودند-، ساز و برگ بر گرفتند و آماده رفتن